Vol 7, No 1 (2006): Practical Diabetology
Research paper
Published online: 2006-02-13
Ocena bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu AVANDIA (rosiglitazon) w leczeniu cukrzycy typu 2 - program ROSE
Diabetologia Praktyczna 2006;7(1):1-7.
Abstract
WSTĘP. Z punktu widzenia patogenetycznego obiecującą
grupą leków w terapii cukrzycy typu 2 są tiazolidinediony
- agoniści receptorów PPARγ. Celem badania
była ocena skuteczności i bezpieczeństwa stosowania
rosiglitazonu (AVANDIA) w cukrzycy typu 2.
MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 120 chorych na cukrzycę typu 2, w wieku 40-65 lat, u których za pomocą wcześniej stosowanego leczenia nie uzyskano wyrównania metabolicznego. Początkowo zalecano rosiglitazon w dawce 4 mg raz na dobę i ewentualnie podczas kolejnych wizyt zwiększano dawkę do 8 mg na dobę. Oceniano hemoglobinę glikowaną (HbA1c) oraz insulinemię na czczo, wyjściowo i na zakończenie badania, po 6 miesiącach obserwacji. Badanych podzielono na dwie grupy, ze względu na medianę wyjściowej wartości HbA1c: grupa A (n = 45, HbA1c ≤ 7,51%), grupa B (n = 44, HbA1c > 7,51%).
WYNIKI. W grupie A średnia wartość HbA1c zmieniła się z 6,77% na 7,28%, a w grupie B z 9,34% na 9,07%. Stwierdzono statystycznie istotną różnicę między zmianami (Δ) wartości HbA1c u pacjentów w grupach A i B (p = 0,0012). Obniżenie stężenia HbA1c względem wartości wyjściowych stwierdzono u 8 chorych w grupie A (17,8%) i u 24 chorych w grupie B (54,5%); p = 0,0003. W czasie wizyty końcowej stwierdzono, że w grupie B było więcej osób (n = 27, 61,4%), u których stężenie cholesterolu frakcji LDL było mniejsze od mediany dla tego parametru (LDL ≤ 125 mg/dl) niż w grupie A (n = 17, 37,8%); p = 0,0224.
WNIOSKI. Najlepszych efektów terapii rosiglitazonem należy się spodziewać w grupie otyłych chorych ze źle wyrównaną cukrzycą typu 2 i zaburzeniami lipidowymi. W badaniu nie obserwowano poważnych działań niepożądanych, co potwierdza, że lek ten jest bezpieczny, przy uwzględnieniu znanych przeciwwskazań do jego stosowania.
MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 120 chorych na cukrzycę typu 2, w wieku 40-65 lat, u których za pomocą wcześniej stosowanego leczenia nie uzyskano wyrównania metabolicznego. Początkowo zalecano rosiglitazon w dawce 4 mg raz na dobę i ewentualnie podczas kolejnych wizyt zwiększano dawkę do 8 mg na dobę. Oceniano hemoglobinę glikowaną (HbA1c) oraz insulinemię na czczo, wyjściowo i na zakończenie badania, po 6 miesiącach obserwacji. Badanych podzielono na dwie grupy, ze względu na medianę wyjściowej wartości HbA1c: grupa A (n = 45, HbA1c ≤ 7,51%), grupa B (n = 44, HbA1c > 7,51%).
WYNIKI. W grupie A średnia wartość HbA1c zmieniła się z 6,77% na 7,28%, a w grupie B z 9,34% na 9,07%. Stwierdzono statystycznie istotną różnicę między zmianami (Δ) wartości HbA1c u pacjentów w grupach A i B (p = 0,0012). Obniżenie stężenia HbA1c względem wartości wyjściowych stwierdzono u 8 chorych w grupie A (17,8%) i u 24 chorych w grupie B (54,5%); p = 0,0003. W czasie wizyty końcowej stwierdzono, że w grupie B było więcej osób (n = 27, 61,4%), u których stężenie cholesterolu frakcji LDL było mniejsze od mediany dla tego parametru (LDL ≤ 125 mg/dl) niż w grupie A (n = 17, 37,8%); p = 0,0224.
WNIOSKI. Najlepszych efektów terapii rosiglitazonem należy się spodziewać w grupie otyłych chorych ze źle wyrównaną cukrzycą typu 2 i zaburzeniami lipidowymi. W badaniu nie obserwowano poważnych działań niepożądanych, co potwierdza, że lek ten jest bezpieczny, przy uwzględnieniu znanych przeciwwskazań do jego stosowania.
Keywords: cukrzycainsulinoopornośćtiazolidinediony