Jakość życia pacjentów z cukrzycą typu 2 po wdrożeniu insulinoterapii — badanie prospektywne

Abstract

Wstęp. W przypadku wielu pacjentów z cukrzycą typu 2, pomimo obserwowanego pogorszenia kontroli glikemii, dochodzi do opóźnienia intensyfikacji leczenia ze względu na bariery przed wdrożeniem insulinoterapii. Celem badania była ocena zmian w zakresie zależnej od zdrowia jakości życia wśród pacjentów z cukrzycą typu 2 po wdrożeniu insulinoterapii.

Metody. Badaniem objęto 52 chorych z cukrzycą typu 2, dotychczas leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, u których zintensyfikowano leczenie poprzez dołączenie insuliny do dotychczas podawanych leków doustnych lub zastosowano monoterapię insuliną. Chorych poddano 8 (± 1,5)-miesięcznej obserwacji. Do pomiaru jakości życia zastosowano kwestionariusze: EQ-5D, DQL-BCI oraz DSC-R.

Wyniki. Po okresie prospektywnej obserwacji stwierdzono istotną poprawę w zakresie jakości życia (EQ- -VAS, DSC-R). Wynik oceniany za pomocą kwestionariusza DQL-BCI nie uległ zmianie, jednakże szczegółowa analiza wykazała poprawę w zakresie satysfakcji z leczenia, wzrost poziomu wiedzy na temat cukrzycy, a także wzrost częstości odczuwania bólu związanego z leczeniem cukrzycy.

Wnioski. Niniejsze badanie potwierdziło poprawę w zakresie zależnej od zdrowia jakości życia po wdrożeniu insulinoterapii, co powinno stanowić zachętę do podejmowania wczesnej intensyfikacji leczenia u pacjentów z pogorszeniem kontroli glikemii.