Basic HTML Version
108
Choroby Serca i Naczyń 2012, tom 9, nr 2
www.chsin.viamedica.pl
od czerwieni do pobliża podczerwieni. Aparat emituje
w głąb tkanki wiązkę promieniowania, która rozchodzi
się w jej obrębie. Fotony napotykają na swej drodze po-
ruszające się krwinki, zmieniając częstotliwość swych
drgań zgodnie ze zjawiskiem Dopplera. Powracające
światło jest następnie analizowane przy użyciu systemu
fotodetekcji, a aparat generuje napięcie, które jest wprost
proporcjonalne do prędkości i liczby przemieszczających
się w obszarze badania krwinek [3, 7].
Głównym ograniczeniem techniki laserowo-dople-
rowskiej jest fakt, że nie jest możliwy pomiar bezwzględ-
nych wartości perfuzji (w ml/min). Aparat rejestruje
ukrwienie w badanym obszarze tkanki w arbitralnych
jednostkach perfuzji (PU,
perfusion unit
) lub w miliwol-
tach (1 PU = 10 mV). Większość autorów przedstawia
wyniki jako przewodnictwo (CVC,
cutaneous vascular con-
ductance
), dzieląc przepływ krwi przez średnie ciśnienie
tętnicze (mV/mmHg) (ryc. 3). Takie podejście wydaje się
bardziej uzasadnione, ponieważ uwzględnia ewentualne
różnice i zmiany ciśnienia tętniczego [2, 3].
Najczęściej wykorzystywanymmodelembadawczym
w technice laserowo-doplerowskiej jest mikrokrążenie
skórne. W piśmiennictwie trwa dyskusja, czy mecha-
nizmy i zaburzenia obserwowane w tym modelu mogą
stanowić podstawę do wnioskowania o ogólnym stanie
mikrokrążenia w organizmie [5]. Coraz więcej dowodów
wskazuje na to, żemikrokrążenie skórnemoże służyć jako
reprezentatywny model badawczy do globalnej oceny
funkcji mikrokrążenia. Z badań opublikowanych przez
Ijzermana i wsp. w 2003 roku [13] wynika, że u pacjentów
Rycina 2.
Mapy perfuzji uzyskane za pomocą
laserowego skanera doplerowskiego
Rycina 3.
Wpływ sildenafilu podanego
per os
na mikrokrążenie obwodowe badane w obszarze skóry przedramienia
u zdrowych osób. Obserwuje się zależne od dawki zmiany perfuzji w mikrokrążeniu po podaniu substancji
wazodylatacyjnej (źródło [12])