Basic HTML Version
95
Wioletta Dyrla, Marek Kuch
, Leczenie zaburzeń lipidowych w niewydolności serca
www.chsin.viamedica.pl
chorych z najniższym stężeniemN-końcowego propep-
tydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP,
N-terminal
pro-brain natriuretic peptide
) — najniższy tercyl poniżej
868 pg/ml —czyli wmniej zaawansowanych stadiach nie-
wydolności serca. Wbadaniu oceniono również stężenie
koenzymu Q10, stwierdzając, że brak korzyści z leczenia
statynami wzaawansowanej niewydolności serca niewy-
nika z polekowego obniżenia stężenia ubikwinonu [14].
Kolejne badanie to
Gruppo Italiano per lo Studio della
Sopravvivenza nell’Infarto Miocardico —Heart Failure
(GIS-
SI-HF) [15], w którym oceniano wpływ leczenia statyną
lub wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi (PUFA,
polyunsaturated fatty acid
) omega-3 (n-3) u chorych z nie-
wydolnością serca niezależnie od etiologii (II–IV klasa wg
NYHA). Terapia rosuwastatyną, mimo redukcji stężenia
CRP, nie przekładała się na korzyści kliniczne w postaci
poprawy rokowania oraz zmniejszenia liczby hospitali-
zacji. Wykazano natomiast, że stosowanie 1 g/dobę PUFA
n-3 u chorych z objawową niewydolnością serca jest
bezpieczne i związane z redukcją ryzyka zgonu i liczby
przyjęć do szpitala z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Najważniejsze badania statynowe przedstawiono
w tabeli 3. Wydaje, że brak korzyści z rozpoczętego lecze-
nia hipolipemizującegowzaawansowanej niewydolności
serca wynika z faktu, że na tym etapie choroby prewencja
miażdżycy ma dużo mniejsze znaczenie prognostyczne
niż inne czynniki.
AKTUALNE WYTYCZNE LECZENIA ZABURZEŃ
LIPIDOWYCH W NIEWYDOLNOŚCI SERCA
Pierwotna prewencja niewydolności serca
Wedługaktualnych (2011 r.)wytycznych
European Socie-
ty of Cardiology
(ESC) [16] dotyczących leczenia zaburzeń
lipidowych terapia statynami powinna być stosowana
u wszystkich pacjentów z chorobą wieńcową. Zgodnie
z morfologiczną klasyfikacją AHA/ACC są to chorzy
w stadium A/B niewydolności serca. Leczenie hipolipe-
mizujące zmniejsza ryzyko objawowej dysfunkcji
myocar-
dium
— progresji do stadium C — średnio o 9–45%. Pre-
ferowane są większe dawki statyn, gdyż udowodniono
efektywność intensywnego leczenia hipolipemizującego
(głównie atorwastatyną) w prewencji niewydolności ser-
ca, zarówno u chorych ze stabilną dławicą piersiową [11],
jak i po ostrym zespole wieńcowym.
Nie zaleca się stosowania statyn w celach prewencji
niewydolności serca o etiologii innej niż niedokrwienna,
ponieważ nie wykazano skuteczności takiego postępo-
wania.
Wtórna prewencja niewydolności serca (tab. 4)
W świetle opublikowanych wyników badań klinicz-
nych wydaje się, że pacjenci z niedokrwienną niewy-
dolnością serca mogą odnieść korzyści prognostyczne
z leczenia statynami, ale tylkow łagodnej postaci choroby
(I/II klasa wg NYHA). Jeżeli dotychczas nie stosowano le-
czenia hipolipemizującego, to wskazane jest jego włącze-
nie, zwłaszcza wprzypadku obecnej choroby wieńcowej.
Stwierdzono, że pacjenci z umiarkowaną/zaawanso-
waną niewydolnością serca (III klasa wg NYHA) nie od-
niosą istotnych korzyści rokowniczych, dlatego nie zaleca
się rozpoczynania terapii hipolipemizującej na tymetapie
choroby. Jeżeli terapię statynową włączono wcześniej,
powinna być kontynuowana również w niewydolności
serca III klasywedługNYHA, zewzględuna udokumento-
wane bezpieczeństwo orazmożliwość zmniejszenia liczby
hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca.
Tabela 3. Najważniejsze badania z zastosowaniem statyn w niewydolności serca (opracowano na podstawie [2])
Badanie
Liczba pacjentów Stosowny lek
Wpływ na rokowanie
Wpływ na hospitalizacje
Prewencja pierwotna niewydolności serca
4S
4444
Simwastatyna
Poprawa
Redukcja
CARE
3860
Prawastatyna
Poprawa
Redukcja
HPS
20 536
Simwastatyna
Poprawa
Redukcja
TNT
10 001
Atorwastatyna
Poprawa
Redukcja
IDEAL
8888
Atorwastatyna
Poprawa
Redukcja
Prewencja wtórna niewydolności serca
CORONA
5011
Rosuwastatyna
Brak efektu
Redukcja
GISSI-HF
4574
Rosuwastatyna
Brak efektu
Brak efektu