Basic HTML Version
P R E W E N C J A
Choroby Serca i Naczyń 2012, tom 9, nr 2, 90–96
www.chsin.viamedica.pl
Copyright © 2012 Via Medica, ISSN 1733–2346
90
Leczenie zaburzeń lipidowych w niewydolności serca
Treatment of lipid disorders in heart failure
Wioletta Dyrla, Marek Kuch
Zakład Niewydolności Serca i Rehabilitacji Kardiologicznej Katedry Kardiologii, Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Wewnętrznych
II Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Mazowiecki Szpital Wojewódzki
Adres do korespondencji:
lek. Wioletta Dyrla
Zakład Niewydolności Serca i Rehabilitacji Kardiologicznej
Katedra Kardiologii, Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Wewnętrznych
II Wydział Lekarski, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Mazowiecki Szpital Wojewódzki
ul. Kondratowicza 8, 03–242 Warszawa
tel.: 22 326 55 46
e-mail: wiodyr@poczta.onet.pl
STRESZCZENIE
Dyslipidemia jest uznanym czynnikiem ryzyka
schorzeń układu sercowo-naczyniowego: cho-
robywieńcowej, udarumózgu, miażdżycy tętnic
kończyn dolnych. Zaburzenia lipidowe, stano-
wiącczynnikpredykcyjnyniedokrwiennej choro-
by serca, przyczyniają się pośredniodo rozwoju
niewydolności serca. Wwieloletnich badaniach
obserwacyjnych potwierdzono bezpośredni
związek dyslipidemii z dysfunkcją
myocardium,
niezależnie od przebytego zawału i choroby
wieńcowej. W przebiegu niewydolności serca
zaobserwowano natomiast zależność odwrotną
—wpływchoroby serca nagospodarkęmetabo-
liczną organizmu. W piśmiennictwie opisywano
zjawisko „paradoksu lipidowego”, które może
się pojawićwzaawansowanych stadiach choro-
by. Wysokie stężenie cholesterolu całkowitego
oraz cholesterolu frakcji LDL—typowe czynniki
ryzyka schorzeńukładu sercowo-naczyniowych
— stają się parametrami korzystnego rokowa-
nia. Z kolei niskie stężenie cholesterolu wyka-
zuje niezależny związek ze zwiększoną śmier-
telnością pacjentów z objawową dysfunkcją
myocardium.
Zjawisko „paradoksu lipidowego”
jest prawdopodobnie spowodowane nasilonym
katabolizmem w przebiegu przewlekłego stanu
zapalnego, który występuje w zaawansowanej
niewydolności serca.
Udowodniono, że statyny redukują chorobo-
wość i śmiertelność chorych obciążonych
zwiększonym ryzykiem sercowo-naczynio-
wym. Leczenie hipolipemizujące jest wska-
zane u wszystkich osób z chorobą wieńcową,
gdyż zapobiega rozwojowi niewydolności ser-
ca. Wpływ inhibitorów reduktazy HMG-CoA na
uszkodzone
myocardium
jest niejednoznacz-
ny. Zróżnicowana etiologia niewydolności,
stan zaawansowania oraz współistniejące
choroby często ograniczają efekty statyn.
Podstawowe działanie leków, w postaci reduk-
cji stężenia cholesterolu frakcji LDL, może zo-
stać zniesione z powodu zjawiska „paradoksu
lipidowego”. Terapia statynami w niewydolno-
ści serca wymaga rozwagi, aby terapeutyczna
redukcja cholesterolu frakcji LDL nie wywoła-
ła skutku patologicznego. Z tego też powodu
oczekuje się, by pożądany pozytywny efekt
statyn w niewydolności serca wynikał z ich
aktywności plejotropowej, oddziałującej na
przewlekły proces zapalny, leżący u podstaw
schorzenia.
W przeprowadzonych badaniach CORONA
i GISSI-HF, mimo redukcji stężenia białka C-re-
aktywnego, nie wykazano długoterminowych
korzyści z leczenia statyną w niewydolności
serca. Obecnie nie zaleca się rozpoczynania
terapii statynowej u pacjentów z objawową nie-
wydolnością sercaw III i IV klasiewedługNYHA.
Choroby Serca i Naczyń 2012, 9 (2), 90–96
Słowa kluczowe: dyslipidemia, statyna,
niewydolność serca, stan zapalny
Redaktor działu: prof. dr hab. n. med. Artur Mamcarz