Rekonstrukcja przepukliny pachwinowej jest jedną z najczęstszych procedur wykonywanych przez chirurgów ogólnych. Leczenie obejmuje wyłącznie metody chirurgiczne, do których należą otwarta operacja beznapięciowa oraz operacja laparoskopowa. Najpopularniejszą metodą beznapięciową jest technika Lichtensteina. TAPP i TEP należą do zabiegów laparoskopowych. Trwa debata, czy lepsza jest najczęściej stosowana technika Lichtensteina, czy też nowe metody minimalnie inwazyjne. Celem niniejszej pracy jest porównanie wyników operacji otwartej beznapięciowej przepukliny pachwinowej z operacją laparoskopową na podstawie przeglądu publikacji z lat 2020–2022 dostępnych na platformie PubMed. Z naszego przeglądu wynika, że dostęp laparoskopowy wiąże się z mniejszym ryzykiem infekcji i przewlekłego bólu w pachwinie, mniejszą objętością krwawienia, lepszymi efektami kosmetycznymi i krótszym pobytem w szpitalu w porównaniu z otwartą naprawą beznapięciową. Technika ta wymaga jednak od operatora znacznie większego doświadczenia. Otwarta plastyka przepukliny Lichtensteina jest uważana za łatwą do wykonania, a czas trwania samej operacji jest krótszy. Nie wymaga ona również znieczulenia ogólnego. Łączne koszty naprawy laparoskopowej są wyższe niż metodą Lichtensteina, co w niektórych przypadkach może mieć wpływ na wybór techniki. Zalety laparoskopowej metody naprawy przepuklin pachwinowych czynią ją obiecującą alternatywą dla obecnie najszerzej stosowanej metody Lichtensteina. Jednak opłacalność i mniejsza trudność w opanowaniu techniki przemawiają za otwartą naprawą beznapięciową. Konieczne są dalsze badania, aby ustalić, która metoda jest znacząco lepsza.