Wprowadzenie: Chorzy w wieku podeszłym stanowią coraz większy odsetek operowanych w oddziałach chirurgicznych, a rodzaj i czas zabiegu są niejednokrotnie niezależne od wieku pacjenta. Celem pracy było porównanie wyników leczenia żywieniowego pacjentów powyżej 65 rż. z grupą chorych młodszych.
Materiał i metody: W pracy przeanalizowano dwie 25-osobowe grupy chorych w wieku powyżej i poniżej 65 lat o zbliżonej charakterystyce dotyczącej rozkładu płci, spadku masy ciała, choroby podstawowej, rodzaju wykonanego zabiegu operacyjnego, wskazań, rodzaju, sposobu, czasu trwania żywienia. W obrębie poszczególnych grup oceniono: występowanie niedożywienia przedoperacyjnego, aktualny wydatek energetyczny, podaż energii i białka, ilość przetoczonych preparatów krwiopochodnych, powikłania żywienia pozajelitowego, powikłania pooperacyjne, zależność pomiędzy ilością powikłań a procentowym spadkiem masy ciała.
Wyniki: Uzyskana podaż energii u chorych w wieku podeszłym (2139 kcal/d.) była zbliżona do wyliczonego dobowego zapotrzebowania energetycznego (2755 kcal/d.), średnia dobowa podaż azotu wyniosła 0,2 gN/kg m.c. W grupie chorych w wieku podeszłym przetoczono większą ilość osocza (średnio 16 jednostek) i masy erytrocytarnej (średnio 4,9 jednostek) w porównaniu z grupą kontrolną (odpowiednio 13,6 i 3,6 jednostek) - częściej występowały także powikłania śmiertelne, infekcyjne oraz powikłania związane z żywieniem pozajelitowym. Dotyczyło to zwłaszcza infekcji dróg moczowych, zapalenia płuc (p < 0,01) oraz zaburzeń układu krążenia i oddechowego (p < 0,05). U wszystkich chorych, którzy zmarli w trakcie obserwacji zanotowano spadek masy ciała powyżej 10%, a u ponad 80% badanych z takim spadkiem masy ciała, obserwowano więcej niż 3 powikłania infekcyjne.
Wnioski: Wielkość spadku masy ciała, szczególnie większa niż 10% jest prostym i skutecznym parametrem w przewidywaniu wystąpienia powikłań u osób starszych. Skuteczne leczenie powikłań pooperacyjnych u chorych w wieku podeszłym jest możliwe między innymi dzięki zastosowaniu intensywnego leczenia żywieniowego.