Tom 3, Nr 4 (2001)
Opublikowany online: 2002-04-25
Wyświetlenia strony
607
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1622
Proces wgajania się dallonowej protezy naczyniowej w układzie tętniczym człowieka. Analiza morfologiczna materiału pozyskanego w trakcie badania sekcyjnego
Chirurgia Polska 2001;3(4):179-188.
Streszczenie
Wstęp: Celem pracy jest ocena protez wszczepionych w układ tętniczy, pozyskanych do obserwacji po zgonie chorego.
Materiał i metody: Analizie poddano 40 prostych i rozwidlonych protez dallonowych, wszczepionych w różne miejsca w układzie tętniczym, pobranych do badań nie później niż 72 godziny po zgonie. Czas od wszczepienia protezy do zgonu wynosił od 2 dni do 10 lat i 4 miesięcy (śr. 23,3 miesiąca). Proces wgajania oceniano makroskopowo i mikroskopowo.
Wyniki: Analiza obrazów morfologicznych warstwy wewnętrznej protez w okresie funkcjonowania pozwala stwierdzić, że na ich powierzchni zachodzą nieustannie procesy wytwórcze i naprawcze. Warstwa wewnętrzna protezy nie pokrywa się komórkami śródbłonka, a mimo to zachowuje ona drożność, nawet w wieloletnim okresie funkcjonowania.
Wnioski: 1. Warstwa wewnętrzna protezy w układzie tętniczym u człowieka nie pokrywa się komórkami śródbłonka. 2. Mimo braku śródbłonka, proteza zachowuje drożność, nawet w wieloletnim okresie funkcjonowania. 3. Przez cały czas funkcjonowania protezy na jej powierzchni zachodzą procesy wytwórcze i naprawcze. 4. Zakażenie protezy wpływa na stabilność splotu jej włókien, powodując jego rozluźnienie.
Materiał i metody: Analizie poddano 40 prostych i rozwidlonych protez dallonowych, wszczepionych w różne miejsca w układzie tętniczym, pobranych do badań nie później niż 72 godziny po zgonie. Czas od wszczepienia protezy do zgonu wynosił od 2 dni do 10 lat i 4 miesięcy (śr. 23,3 miesiąca). Proces wgajania oceniano makroskopowo i mikroskopowo.
Wyniki: Analiza obrazów morfologicznych warstwy wewnętrznej protez w okresie funkcjonowania pozwala stwierdzić, że na ich powierzchni zachodzą nieustannie procesy wytwórcze i naprawcze. Warstwa wewnętrzna protezy nie pokrywa się komórkami śródbłonka, a mimo to zachowuje ona drożność, nawet w wieloletnim okresie funkcjonowania.
Wnioski: 1. Warstwa wewnętrzna protezy w układzie tętniczym u człowieka nie pokrywa się komórkami śródbłonka. 2. Mimo braku śródbłonka, proteza zachowuje drożność, nawet w wieloletnim okresie funkcjonowania. 3. Przez cały czas funkcjonowania protezy na jej powierzchni zachodzą procesy wytwórcze i naprawcze. 4. Zakażenie protezy wpływa na stabilność splotu jej włókien, powodując jego rozluźnienie.
Słowa kluczowe: człowiekproteza naczyniowawgajaniemorfologiaautopsjamikroskophistologia
