Wstęp: W pracy oceniono właściwości mechaniczne allogenicznych tętnic ludzkich poddanych procesowi wyjałowienia w kąpieli antybiotykowej oraz procesowi kontrolowanego zamrażania przy wykorzystaniu 10-procentowego DMSO jako krioprotektora.
Materiał i metody: Badaniu poddano 12 aort i 9 tętnic udowych, wiek dawców wynosił 18-42 lata, czas przechowywania w parach ciekłego azotu - 1-36 miesięcy. Tętnice badano w próbie rozciągania, wykorzystując aparaturę pomiarową INSTRON oraz układ ciśnieniowy z manometrem. Każdorazowo oceniano wytrzymałość na rozciąganie oraz wartości modułu elastyczności przy naprężeniu równym 300 kPa oraz przy maksymalnymi naprężeniu. Wyniki porównano z wynikami uzyskanymi w obrębie naczyń niepoddanych mrożeniu.
Wyniki: W badanych rozmrożonych preparatach allograftu aorty ludzkiej wytrzymałość na rozciąganie w kierunku prostopadłym do długiej osi naczynia wyniosła 1,5 MPa (± 0,34), wzdłuż osi długiej - 1,05 MPa (± 0,3). Odpowiednie wartości dla tętnic udowych wyniosły 2,4 MPa (± 0,93) i 1,35 MPa (± 0,5). Wartości modułu sprężystości dla wycinków aorty przy naprężeniu równym 300 kPa wyniosły odpowiednio: 1,38 (± 0,4) i 1,8 (± 0,85), a dla tętnic udowych - 2,83 (± 1,34) i 1,47 (± 0,9). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między wynikami uzyskanymi w grupie badanej w stosunku do uzyskanych w grupie allograftów aortalnych przed poddaniem procesowi preparatyki i zamrożenia.
Wnioski: 1. Mrożone tętnice allogeniczne charakteryzują się dużą wytrzymałością mechaniczną na rozciąganie oraz ciśnienie w świetle naczynia. 2. Pomimo czynności wykonywanych w trakcie preparatyki naczynia po rozmrożeniu zachowują własności elastyczne porównywalne z własnościami naczyń, których nie poddano zamrożeniu. 3. Stosowanie tętnic z jak najmniejszą liczbą bocznic oraz dokładne zaopatrzenie ich ujść pozwala zwiększyć wytrzymałość allograftów tętniczych.