Wstęp: Najczęstszą przyczyną uszkodzeń nerwu twarzowego są urazy twarzoczaszki, które są bardzo powszechne, zwłaszcza w krajach uprzemysłowionych. Zabiegi rekonstrukcji tych nerwów wykonuje się tylko w specjalistycznych ośrodkach, a uzyskiwane wyniki nie są zadowalające. Stąd nadal poszukuje się innych metod, umożliwiających jak najlepsze ich zespalanie.
W pracy dokonano oceny morfologicznej przeciętego, a następnie zespolonego odcinka pozaczaszkowego nerwu twarzowego psa.
Materiał i metody: Pień nerwu zespalano przy życiu "mufki" żylnej (grupa doświadczalna) oraz metodą tradycyjną koniec do końca (grupa kontrolna). Po upływie 6 miesięcy od zabiegu miejsce zrostu poddano ocenie makro- i mikroskopowej. W tym celu wykonano preparaty histologiczne, które oceniano przy użyciu mikroskopu świetlnego.
Wyniki: Zespolenie nerwu twarzowego psa przy życiu "mufki" żylnej dało lepsze wyniki morfologiczne niż zespolenie metodą tradycyjną. U psów z grupy doświadczalnej trudno było odróżnić makroskopowo miejsce zrostu od zdrowego pnia nerwu położonego po stronie przeciwnej. U psów z grupy kontrolnej zespolone odcinki nerwów były pogrubiałe, nierówne i silnie zrośnięte z otoczeniem. U psów z grupy doświadczalnej w badaniu histologicznym obserwowano cechy pełnej regeneracji włókien nerwowych z prawidłowo odtworzoną strukturą nerwu, natomiast w grupie kontrolnej dominował obraz nerwiaka pourazowego.
Wnioski: 1. Zespolenie nerwu czaszkowego psa przy użyciu "mufki" żylnej daje lepsze wyniki w ocenie makro- i mikroskopowej regeneracji nerwu niż zespolenie metodą tradycyjną. 2. Przedstawiona technika zespalania nerwów czaszkowych, po jej dalszym udoskonaleniu w trakcie badań doświadczalnych, mogłaby znaleźć zastosowanie w praktyce klinicznej u ludzi.