Wobec obserwowanego wzrostu liczby wykrywanych tętniaków aorty brzusznej, zwłaszcza w populacji osób w podeszłym wieku, u których występują liczne schorzenia dodatkowe często w istotny sposób zwiększające ryzyko leczenia operacyjnego, trwają poszukiwania sposobu oceny ryzyka okołooperacyjnego oraz wyboru najbezpieczniejszej metody leczenia. W artykule wskazano i omówiono zalety i wady współczesnych metod leczenia podnerkowych tętniaków aorty brzusznej. Obserwuje się stałe udoskonalanie dotychczasowych metod leczenia chorych. Poszukuje się również nowych rozwiązań w celu uzyskania jak najlepszych wyników leczenia, zwłaszcza u chorych z grupy wysokiego ryzyka. Tętniaki aorty ciągle stanowią istotny problem terapeutyczny. Podstawowym sposobem jest nadal leczenie operacyjne z wycięciem tętniaka i rekonstrukcją za pomocą protezy naczyniowej. Jednak stosuje się również leczenie endowaskularne i zabiegi nieresekcyjne. Istnieją doniesienia wskazujące na mniejszą liczbę powikłań w grupie chorych leczonych endowaskularnie, dlatego jesteśmy świadkami szybkiego rozwoju technik endowaskularnych. Ciągle jednak brak jednoznacznych schematów postępowania z chorymi z grupy wysokiego ryzyka.