English Polski
Tom 5, Nr 3 (2003)
Opublikowany online: 2003-10-07

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 4143
Wyświetlenia/pobrania artykułu 4732
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Leczenie naczyniowego zespołu uciskowego górnego otworu klatki piersiowej

Artur Pupka, Piotr Barć, Grzegorz Kałuża, Tomasz Dawiskiba, Sylwia Zacharska, Piotr Szyber
Chirurgia Polska 2003;5(3):119-127.

Streszczenie

Wstęp: W pracy omówiono leczenie powikłań naczyniowych (żylnych i tętniczych) zespołu uciskowego górnego otworu klatki piersiowej.
Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 37 chorych leczonych w Katedrze i Klinice Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej AM z powodu powikłań naczyniowych zespołu uciskowego górnego otworu klatki piersiowej - zespołu Pageta-Schroettera (23 chorych) oraz niedokrwienia kończyny górnej i/lub tętniaka tętnicy podobojczykowej (14 chorych). W przypadku zakrzepicy żylnej leczenie obejmowało terapię trombolityczną (głównie tkankowy aktywator plazminogenu - rt-Pa), stosowanie leków przeciwzakrzepowych lub antykoagulantów oraz leczenie operacyjne polegające na przezpachowej resekcji I żebra i usunięciu innych patologii w obrębie obszaru górnego otworu klatki piersiowej. W przypadku powikłań ucisku tętnicy podobojczykowej leczenie polegało na resekcji I żebra i dodatkowych elementów patologicznych kostno-mięśniowych z dojścia nad- i/lub podobojczykowego oraz zastosowaniu przęsła z protezy naczyniowej. Ponadto wyniki leczenia oceniono za pomocą kwestionariusza Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) Amerykańskiej Akademii Ortopedycznej.
Wyniki: W przypadku powikłań żylnych leczenie trombolityczne doprowadziło we wszystkich przypadkach do przywrócenia pełnej drożności żyły podobojczykowej. U wszystkich chorych resekowano przezpachowo I żebro. Na podstawie oceny w skali DASH u większości chorych wykazano pełny powrót funkcji kończyny górnej. W przypadku niedokrwienia kończyny górnej poprawę ukrwienia uzyskano po zastosowaniu przęsła podobojczykowo-ramiennego (5 chorych). W tej grupie na podstawie skali DASH wykazano powrót sprawności kończyny. W przypadkach operacji tętniaka tętnicy podobojczykowej (9 chorych) w kontroli pooperacyjnej według skali DASH stwierdzono pogorszenie funkcji kończyny u 4 chorych.
Wnioski: Kompleksowe leczenie powikłań naczyniowych (tromboliza lub rekonstrukcyjny zabieg naczyniowy i zabieg odbarczający pęczek naczyniowo-nerwowy) jest postępowaniem optymalnym. Dekompresja pęczka naczyniowo-nerwowego w naczyniowym zespole uciskowym górnego otworu klatki piersiowej powinna w każdym przypadku obejmować resekcję I żebra.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF