Odległe wyniki leczenia chirurgicznego i rehabilitacji dzieci po całkowitym pourazowym przecięciu ścięgien ręki i nadgarstka

Streszczenie

Wstęp: Obrażenia rąk u dzieci, z towarzyszącym przecięciem ścięgien palców lub nadgarstka, należą do najpoważniejszych następstw urazu. Celem pracy była ocena odległych (co najmniej 5 lat po wypadku) wyników leczenia chirurgicznego i rehabilitacji dzieci po całkowitym pourazowym przecięciu ścięgien palców rąk i nadgarstka.
Materiał i metody: Badaniami objęto 27 pacjentów (20 chłopców i 7 dziewcząt) w wieku 2-8 lat. Autorzy niniejszej pracy przeprowadzili szczegółową analizę epidemiologiczną urazów, wykonali pomiary zakresu ruchów w stawach uszkodzonych palców rąk, określając wskaźnik pełnej czynnej ruchomości palców TAM, porównali maksymalną i średnią siłę chwytu ręki zdrowej i po urazie, ocenili wygląd i funkcjonalność blizn palców i ręki według skali Vancouver (VSS) oraz subiektywnie przez pacjenta.
Wyniki: Bardzo dobry i dobry wynik leczenia uzyskano u 17 pacjentów (62,9%), zadowalający - u 4 (14,8%), natomiast zły - u 5 chorych (18,5%). Spośród dzieci, u których wynik leczenia był zły, u 4 stwierdzono przecięcie ścięgien FDP i FDS w strefie II ręki według Verdana. Oceniając siłę ścisku globalnego i dwupunktowego, nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między ręką zdrową i ręką po urazie. U blisko 96% badanych wygląd oraz funkcjonalność blizn pourazowych według skali VSS określono na bardzo dobrą i dobrą.
Wnioski: Autorzy podkreślają konieczność leczenia i wczesnej rehabilitacji dzieci z pourazowym przecięciem ścięgien palców rąk, zwłaszcza w strefie II ręki według Verdana, w specjalistycznych ośrodkach chirurgicznych.