Tętnice wieńcowe szczurów Sprague-Dawley uwidocznione sposobem stopniowego wytrawiania

Streszczenie

Wstęp: W pracy przedstawiono tętnice wieńcowe szczurów szczepu Sprague-Dawley uwidocznione metodą stopniowego wytrawiania.
Materiał i metody: Badania przeprowadzono na 20 dojrzałych samcach. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgodę Lokalnej Komisji Etycznej. Po uzyskaniu głębokiego znieczulenia pobierano narządy klatki piersiowej. Serce perfundowano (metoda Langendorffa, płyn Krebsa-Henseleita), a następnie podawano lateks (LKBS 54–50). Preparat utrwalano w płynie Bouina przez 4 dni. Następnie serce poddawano trawieniu w HCl przez 4 doby. Przed rozpoczęciem procesu trawienia oraz w jego trakcie wykonywano fotografie oraz szkice. Trawienie przerywano w momencie uwidocznienia drobnych gałązek naczyniowych, przy zachowaniu ściany komory.
Wyniki: U szczurów Sprague-Dawley występują 2 tętnice wieńcowe — prawa i lewa, obie odchodzą od aorty wstępującej. Zaopatrują one komory i częściowo przedsionki, które otrzymują również krew z naczyń pozawieńcowych. Po krótkim przebiegu (3–4 mm) jedna z tętnic wieńcowych oddaje silną gałąź międzykomorową przednią (zwaną też tętnicą przegrodową). Odchodziła ona od prawej tętnicy wieńcowej w 16 przypadkach (80%), a od lewej w 4 (20%).
Wnioski: Tętnice wieńcowe i ich gałęzie mają przebieg falisty, biegnąc odcinkowo głębiej bądź bardziej powierzchownie. Najmniejsze odgałęzienia obu tętnic wieńcowych oraz gałęzi międzykomorowej przedniej biegną głęboko śródmięśniowo, dając liczne, miotełkowato ukształtowane naczynia o charakterze końcowym. Obserwowano liczne zespolenia między gałęziami jednoimienych tętnic, natomiast nieliczne między prawą i lewą tętnicą wieńcową. Do wyjątków należały także zespolenia między najdrobniejszymi gałęziami każdej z omawianych tętnic.