Wstęp: Celem pracy było przedstawienie wpływu podpowięziowego przecinania niewydolnych perforatorów (SEPS) na stopień zaawansowania oraz dolegliwości związane z przewlekłą niewydolnością żylną.
Materiał i metody: Badaniem objęto 30 chorych hospitalizowanych na Oddziale Chirurgii Ogólnej Jednego Dnia w Częstochowie w latach 2003–2004. Chorych podzielono na dwie grupy: pierwsza obejmowała chorych w klasie C4–C5 według klasyfikacji CEAP, druga — chorych z czynnym owrzodzeniem żylnym goleni w klasie C6 według CEAP. Porównano grupy w okresie przed leczeniem i po nim, posługując się skalą nasilenia zmian klinicznch VCSS. Ocenę jakości życia przeprowadzono, stosując kwestionariusz jakości życia WHOQOL-Bref.
Wyniki: Po 6-miesięcznym okresie obserwacji uzyskano 64,3% wygojonych owrzodzeń. W przypadku owrzodzeń, które nie wygoiły się, uzyskano 38,64% zmniejszenia powierzchni owrzodzenia. Średni czas początku gojenia owrzodzenia wynosił 12,4 dnia. Porównując wartości punktowe skali VCSS w grupach chorych przed zastosowanym leczeniem i po nim, uzyskano istotny statystycznie spadek wartości punktowej skali VCSS, przy poziomie istotności p < 0,05, co świadczy o skuteczności przeprowadzonego leczenia. Ocena jakości życia badana w poszczególnych grupach wzrosła w grupie, w której zastosowano leczenie we wszystkich ocenianych dziedzinach (p < 0,05).
Wnioski: 1. Podpowięziowe przecinanie niewydolnych perforatorów jest metodą operacyjną powodującą zmniejszenie owrzodzeń żylnych goleni i przyspieszenie ich gojenia. 2. Pacjenci po wykonanym zabiegu SEPS wykazują mniejsze nasilenie objawów przewlekłej niewydolności żylnej. 3. U pacjentów po przeprowadzonym zabiegu wzrasta jakość życia w porównaniu ze stanem przedoperacyjnym. 4. Wykonywanie zabiegów SEPS w ramach chirurgii krótkoterminowej jest metodą dającą dobry efekt leczniczy.