Tom 7, Nr 1 (2005)
Opublikowany online: 2005-05-06
Wyświetlenia strony
2983
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1467
Endowaskularne leczenie zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej - ocena wczesnych wyników na podstawie doświadczeń własnych
Chirurgia Polska 2005;7(1):19-26.
Streszczenie
Wstęp: W pracy przedstawiono i omówiono okołooperacyjne wyniki endowaskularnego leczenia krytycznych
zwężeń tętnicy szyjnej. Wskazano na szczególną użyteczność tej metody u chorych wysokiego ryzyka.
Celem pracy była ocena wczesnych wyników angioplastyki i implantacji stentów w leczeniu krytycznego
zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej.
Materiał i metody: W okresie od stycznia 2001 roku do września 2004 roku w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach wykonano 131 zabiegów endowaskularnego poszerzenia tętnicy szyjnej wewnętrznej z implantacją stentu. Podczas zabiegu poszerzano tylko jedną tętnicę szyjną, w przypadku obustronnego zwężenia w pierwszej kolejności wykonywano angioplastykę po stronie zwężenia objawowego lub większego zwężenia. W 78 zabiegach (59,5%) korzystano z neuroprotekcji. W analizowanej grupie chorych było 92 mężczyzn i 39 kobiet w wieku 59–84 lat (średnia wieku — 72 lata). U wszystkich kwalifikowanych do leczenia wewnątrznaczyniowego zwężenie tętnicy szyjnej na podstawie wyniku badania USG przekraczało 70%. Czas zabiegu wynosił 14–45 min (średnio 22 min). Czas hospitalizacji po zabiegu wynosił 2–24 dni (średnio 2,8 dnia). Wszyscy pacjenci zakwalifikowani do endowaskularnego leczenia tętnicy szyjnej charakteryzowali się wysokim ryzykiem.
Wyniki: W okresie okołooperacyjnym stwierdzono udar mózgu u 5 chorych (3,8%), w 2 przypadkach (2,5%) z użyciem neuroprotekcji i w 3 bez neuroprotekcji (5,6%). W każdym przypadku był to udar niedokrwienny. Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 0,76%. Zgon był spowodowany rozległym udarem mózgu, który wystąpił podczas zabiegu przeprowadzonego bez neuroprotekcji.
Podczas zabiegów obserwowano niedokrwienie mózgu w 6 przypadkach (4,6%), bradykardia wystąpiła w 10 (7,6%), a hipotonia w 12 przypadkach (9,1%). Bradykardię stwierdzano sporadycznie po rutynowym zastosowaniu atropiny, podanej przed predylatacją zwężenia. U 1 chorego wystąpił zespół hiperperfuzji, na który złożyły się: napady drgawek, bóle głowy oraz zaburzenia świadomości bez cech niedokrwienia mózgu w badaniu tomograficznym. W jeszcze innym przypadku konieczna była konwersja.
Wnioski: Angioplastyka i implantacja stentu jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia krytycznego zwężenia tętnic szyjnych.
Materiał i metody: W okresie od stycznia 2001 roku do września 2004 roku w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach wykonano 131 zabiegów endowaskularnego poszerzenia tętnicy szyjnej wewnętrznej z implantacją stentu. Podczas zabiegu poszerzano tylko jedną tętnicę szyjną, w przypadku obustronnego zwężenia w pierwszej kolejności wykonywano angioplastykę po stronie zwężenia objawowego lub większego zwężenia. W 78 zabiegach (59,5%) korzystano z neuroprotekcji. W analizowanej grupie chorych było 92 mężczyzn i 39 kobiet w wieku 59–84 lat (średnia wieku — 72 lata). U wszystkich kwalifikowanych do leczenia wewnątrznaczyniowego zwężenie tętnicy szyjnej na podstawie wyniku badania USG przekraczało 70%. Czas zabiegu wynosił 14–45 min (średnio 22 min). Czas hospitalizacji po zabiegu wynosił 2–24 dni (średnio 2,8 dnia). Wszyscy pacjenci zakwalifikowani do endowaskularnego leczenia tętnicy szyjnej charakteryzowali się wysokim ryzykiem.
Wyniki: W okresie okołooperacyjnym stwierdzono udar mózgu u 5 chorych (3,8%), w 2 przypadkach (2,5%) z użyciem neuroprotekcji i w 3 bez neuroprotekcji (5,6%). W każdym przypadku był to udar niedokrwienny. Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 0,76%. Zgon był spowodowany rozległym udarem mózgu, który wystąpił podczas zabiegu przeprowadzonego bez neuroprotekcji.
Podczas zabiegów obserwowano niedokrwienie mózgu w 6 przypadkach (4,6%), bradykardia wystąpiła w 10 (7,6%), a hipotonia w 12 przypadkach (9,1%). Bradykardię stwierdzano sporadycznie po rutynowym zastosowaniu atropiny, podanej przed predylatacją zwężenia. U 1 chorego wystąpił zespół hiperperfuzji, na który złożyły się: napady drgawek, bóle głowy oraz zaburzenia świadomości bez cech niedokrwienia mózgu w badaniu tomograficznym. W jeszcze innym przypadku konieczna była konwersja.
Wnioski: Angioplastyka i implantacja stentu jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia krytycznego zwężenia tętnic szyjnych.
Słowa kluczowe: tętnica szyjna wewnętrznazwężenieangioplastykastentneuroprotekcja
