Wstęp: Celem pracy była ocena przyczepności bakterii Escherichia coli do najczęściej używanych na rynku amerykańskim stentów urologicznych w dynamicznym układzie przepływowym.
Materiał i metody: Użyto następujących stentów urologicznych: 1. Silicone Stent® (Cook Urological) - stent z czystego silikonu, 2. Tecoflex® (Circon ACMI) - stent ze zmodyfikowanego poliuretanu, 3. Percuflex® (Boston Scientific) - stent wykonany z materiału chronionego patentem składającego się z polietylenu i polipropylenu z zewnętrzną warstwą heparynizowaną. Doświadczenia przeprowadzono w oryginalnej komorze przepływowej według pomysłu autorów. Stenty umieszczano w moczu zakażonym E. coli po wyznaczeniu optymalnej koncentracji bakterii w inokulacie, a następnie rolowano na agarze. Enumerację bakteryjną przeprowadzano na podstawie na sonifikacji, metodach enzymatycznych (aktywność β-galaktozydazy) i fluorescencyjnych (odczynniki BacLight LIVE/DEATH).
Wyniki: Oceniano liczebność i przeżywalność bakterii, wyznaczono czas osiągnięcia równowagi dynamicznej tworzenia biofilmu, optymalne stężenie bakterii w inokulacie i optymalny czas sonifikacji oraz przyczepność pałeczki okrężnicy do badanych stentów. Porównano standardowe metody enumeracji bakteryjnej z metodyką opartą na aktywności enzymatycznej β-galaktozydazy.
Wnioski: Stent Tecoflex® cechował się prawie 3-krotnie (2,6) mniejszą przyczepnością bakteryjną, natomiast stent Percuflex® miał najwyższą liczbę bakterii w biofilmie na jednostkę długości stentu. Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w przyczepności pałeczki okrężnicy do stentu silikonowego i stentu Percuflex®.