Wstęp: Przyczynami zwężeń tętnic nerkowych są najczęściej zmiany miażdżycowe oraz dysplazja włóknisto- mięśniowa. Zwężenie tętnic nerkowych najczęściej prowadzi do nadciśnienia tętniczego i niewydolności nerek. Celem pracy była ocena wyników wewnątrznaczyniowego leczenia krytycznych zwężeń tętnic nerkowych u chorych z nadciśnieniem tętniczym oraz niewydolnością nerek.
Materiał i metody: W latach 2000-2003 u 25 chorych wykonano angioplastykę (PTA) z implantacją stentu do tętnicy nerkowej. W omawianej grupie było 8 mężczyzn i 17 kobiet w wieku 43-79 lat (średnio 59,6 roku). W 24 przypadkach angioplastykę zwężenia wykonano z powodu nadciśnienia tętniczego, u 5 chorych z tej grupy rozpoznano również przewlekłą niewydolność nerek. Jednego chorego zakwalifikowano do angioplastyki z powodu ostrej niewydolności nerek. Do zabiegu kwalifikowano chorych z ostialnym zwężeniem tętnicy nerkowej powyżej 70%. W 7 przypadkach (28%) obserwowano zwężenie obustronnie, a w 2 rozpoznano okluzję przeciwległej tętnicy nerkowej.
Wyniki: Wszystkie zabiegi implantacji stentów wykonano z powodzeniem. W okresie okołooperacyjnym u 11 chorych (44%) zaobserwowano wzrost kreatyniny powyżej 1,5 mg%. Dwóch chorych wymagało dializoterapii. U 1 z pacjentów z ostrą niewydolnością nerek doszło do niewydolności wielonarządowej i zawału serca, który był bezpośrednią przyczyną zgonu chorego. Po zabiegu u 19 chorych (76%) stwierdzono obniżenie ciśnienia tętniczego lub zmniejszenie liczby i dawki leków przyjmowanych z powodu nadciśnienia tętniczego. Jednak u większości efekt ten był krótkotrwały. W 2 przypadkach (8%) w odległej obserwacji wystąpiła istotna restenoza powyżej 50%.
Wnioski: Leczenie wewnątrznaczyniowe chorych z ostialnym zwężeniem tętnic nerkowych i nadciśnieniem tętniczym jest bezpieczne. U większości chorych umożliwia uzyskanie efektywnego obniżenia ciśnienia tętniczego lub zmniejszenia liczby i dawki leków stosowanych w terapii nadciśnienia.