Wstęp: Autorzy przedstawili własne doświadczenia w paliatywnym leczeniu chirurgicznym nieoperacyjnych guzów głowy trzustki, brodawki Vatera lub zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych. Celem pracy było porównanie skuteczności różnych paliatywnych zespoleń omijających na drogach żółciowych u chorych z nieoperacyjnymi nowotworami pola trzustkowo-dwunastniczego.
Materiał i metody: W dziesięcioletnim okresie (1993-2002) w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach leczono 125 chorych (46 kobiet i 79 mężczyzn), u których wykonano omijające zespolenia żółciowo-pokarmowe. U 89 chorych dodatkowo wykonano zespolenia omijające na przewodzie pokarmowym, a u 27 alkoholizację splotu trzewnego. W 80 przypadkach przed operacją występowała żółtaczka mechaniczna. Analizie poddano diagnostykę przedoperacyjną, rodzaj wykonanego zespolenia omijającego, dynamikę ustępowania żółtaczki, śmiertelność okołooperacyjną oraz powikłania i czas przeżycia chorych.
Wyniki: Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic czasu trwania poszczególnych operacji. Nie było zgonów podczas operacji ani w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu. Statystycznie krótszy czas pobytu pooperacyjnego stwierdzono u chorych, u których wykonano podwójne zespolenie pęcherzykowo-przewodowo- dwunastnicze.
Wnioski: Uzyskane wyniki leczenia, szybkie ustępowanie żółtaczki, względnie niska śmiertelność okołooperacyjna oraz liczba powikłań, a także stosunkowo szybka rekonwalescencja chorych po operacji uzasadniają wykonywanie omijających zespoleń żółciowych. Podwójne zespolenie przewodowo-pęcherzykowo- dwunastnicze jest korzystną alternatywą dla pozostałych zespoleń żółciowych ze względu na niski odsetek powikłań i krótki czas rekonwalescencji chorych.