Wstęp: W pracy przedstawiono własne doświadczenia dotyczące znaczenia przedoperacyjnej diagnostyki kardiologicznej dla skutecznej oceny ryzyka okołooperacyjnych powikłań kardiologicznych u chorych poddanych rekonstrukcji naczyniowej.
Materiał i metody: W badaniach prowadzonych od 2002 roku autorzy oceniali przydatność koronarografii u pacjentów z tętniakiem aorty brzusznej przed planowanym zabiegiem chirurgicznym. Badaniem objęto 132 chorych w wieku 42-79 lat. Koronarografię wykonano u 50 pacjentów (38%) z dławicą piersiową sklasyfikowaną według kryteriów Kanadyjskiego Towarzystwa Kardiologicznego (CCS) powyżej CCS I. W 2005 roku autorzy poszerzyli diagnostykę nieinwazyjną choroby wieńcowej o echokardiograficzną próbę dobutaminową (DTE) u pacjentów z dławicą piersiową wysiłkową zakwalifikowaną do CCS II. Badanie przeprowadzono u 30 chorych w wieku 57-75 lat przygotowywanych do dużych zabiegów naczyniowych. W tym samym roku autorzy do nieinwazyjnej diagnostyki kardiologicznej wprowadzili 6-minutowy test marszowy u pacjentów z miażdżycą tętnic kończyn dolnych (AO). Badanie wykonano u 51 chorych z AO w wieku 47-81 lat, u których mierzono dystans chromania przestankowego oraz dystans maksymalny. Jednocześnie analizowano wartości ciśnienia tętniczego, zapis EKG przed wysiłkiem i po nim. Wartości poszczególnych odległości odniesiono do wyników angiograficznych naczyń obwodowych. Autorzy opracowali model diagnostyki kardiologicznej na podstawie własnych przedstawionych wyżej badań.
Wyniki: Na podstawie wyników koronarograficznych rewaskularyzację mięśnia sercowego przed leczeniem chirurgicznym tętniaka aorty brzusznej przeprowadzono u 36 chorych (27,2%), w tym angioplastykę naczyń wieńcowych (PTCA) - u 23 chorych (17,3%) i leczenie chirurgiczne choroby wieńcowej (CABG) - u 13 chorych (9,8%). Podczas kwalifikacji do leczenia tętniaka aorty brzusznej uwzględniano wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory serca. Do tradycyjnego leczenia tętniaka aorty brzusznej kierowano chorych z EF powyżej 45%, do leczenia endowaskularnego z EF poniżej 45%, do obszycia siatką tętniaka aorty brzusznej z EF poniżej 35%. Dzięki zastosowanemu schematowi postępowania śmiertelność w grupie badawczej wynosiła 5,5%, a w przypadku planowanych zabiegów tętniaka aorty brzusznej - 2,17%.
Wyniki testów dobutaminowych - 17 pacjentów z ujemną próbą DTE skierowano bezpośrednio do leczenia chirurgicznego tętniaka aorty brzusznej, a 13 chorych z dodatnią próbą DTE do koronarografii (grupa wysokiego ryzyka wykonania zabiegu naczyniowego). Wyniki 6-minutowych testów marszowych - w grupie obejmującej 51 chorych z AO tylko u jednego chorego po 200 m marszu wystąpił ból dławicowy w klatce piersiowej. Test przerwano, a w zapisie EKG zarejestrowano zmiany niedokrwienne mięśnia sercowego. Chorego w pierwszym etapie skierowano na koronarografię (pacjent wysokiego ryzyka powikłań kardiologicznych).
Wnioski: Test dobutaminowy i 6-minutowy test marszowy umożliwiają identyfikację chorych z wysokim i niskim ryzykiem powikłań kardiologicznych przed dużymi zabiegami naczyniowymi. Wykonywana w następstwie rewaskularyzacja mięśnia sercowego u pacjentów z istotnymi zmianami zwężającymi naczynia wieńcowe znacząco zmniejsza śmiertelność w okresie okołooperacyjnym zabiegów naczyniowych.