Nadzór nad zakażeniami miejsca operowanego i zarządzanie jakością w polskich szpitalach

Streszczenie

Wstęp: Celem niniejszej pracy jest prezentacja wyników uzyskanych w 33 polskich szpitalach w latach 2003-2004 w zakresie nadzoru nad zakażeniami miejsca operowanego z zastosowaniem narzędzia do oceny jakości pracy szpitalnych zespołów kontroli zakażeń oraz oddziałów chirurgicznych uczestniczących w badaniu szpitali, to znaczy standaryzowanego indeksu ryzyka jako benchmarking.
Materiały i metody: Analizie poddano dane zebrane na oddziałach zabiegowych różnych specjalności w polskich szpitalach o zróżnicowanej strukturze własności oraz stopniu specjalizacji, prowadzących nadzór nad zakażeniami szpitalnymi i ich rejestrację metodą czynną. Program objął pacjentów poddanych zabiegom operacyjnym, u których przeprowadzono ponad 67 000 zabiegów. Rozpoznano 1544 przypadki zakażeń miejsca zoperowanego. Szczegółowej analizie poddano 14 kategorii procedur, zgodnych z programem National Nosocomial Infection System (NNIS).
Wyniki: Średnia zachorowalność skumulowana wyniosła 2,7%, a najwyższą stwierdzono po zabiegach w zakresie jelita grubego, układu rozrodczego i po cięciach cesarskich, wartość współczynnika w sposób istotny zależała od typu zabiegu.
Wnioski: Rozwój nadzoru nad zakażeniami, jaki nastąpił w polskich szpitalach w ostatnim dziesięcioleciu, umożliwił wprowadzenie nowoczesnej metody kontroli zakażeń, jaką jest celowany nadzór nad wybranymi populacjami pacjentów, oraz zaawansowanych analiz epidemiologicznych. Dużym problemem w polskich szpitalach pozostaje nadzór nad zakażeniami pojawiającymi się po wypisie pacjenta oraz brak dobrej współpracy zespołów kontroli zakażeń z personelem oddziałów, szczególnie na oddziałach ortopedycznych oraz położniczo-ginekologicznych.