Wstęp: Celem pracy było określenie czynników przedoperacyjnych wpływających na śmiertelność szpitalną u chorych z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej.
Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 246 chorych przyjętych na oddział chirurgii naczyniowej z rozpoznanym pękniętym tętniakiem aorty brzusznej. U trzydziestu jeden pacjentów (12,6%) nie wykonano operacji. Ocenianymi punktami końcowymi były śmiertelność szpitalna wszystkich chorych, a także śmiertelność szpitalna chorych, u których wykonano operację. Zbadano wpływ: wieku, płci, odległości od szpitala, okresu trwania objawów, średnicy tętniaka, skurczowego ciśnienia tętniczego (SBP) i rozkurczowego ciśnienia tętniczego (DBP) po przyjęciu, przedoperacyjnego stężenia hemoglobiny, hematokrytu, liczby erytrocytów, leukocytów, płytek krwi oraz stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy na śmiertelność w obydwu grupach.
Wyniki: U wszystkich chorych z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej śmiertelność szpitalna wyniosła 60,6%, a u chorych operowanych - 54,8%. U wszystkich chorych istotny wpływ na śmiertelność szpitalną miały: mniejsza odległość od szpitala, niższe SBP i DBP podczas przyjęcia, niższe przedoperacyjne stężenie hemoglobiny, hematokrytu, mniejsza liczba erytrocytów oraz płytek krwi, a także wyższe stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy. Podobnie, w grupie chorych operowanych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej, na śmiertelność szpitalną istotnie wpływały: niższe SBP i DBP podczas przyjęcia, niższe przedoperacyjne stężenie hemoglobiny, hematokrytu, mniejsza liczba erytrocytów, a także wyższe stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy. Mniejsza odległość od szpitala oraz niski poziom płytek krwi w tej grupie wpływały na śmiertelność szpitalną na granicy istotności statystycznej.
Wnioski: Ciężkość przedoperacyjnego wstrząsu krwotocznego wpływa istotnie na śmiertelność szpitalną u chorych z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej. Wydaje się, że odpowiednie postępowanie przedoperacyjne w tej grupie chorych mogłoby poprawić wczesne wyniki leczenia.