Wstęp: Zwężenie połączenia miedniczkowo-moczowodowego stanowi 1/3 ogólnej liczby wad wrodzonych układu moczowego u dzieci. Postępujące zmiany wsteczne w nerce, a spowodowane przeszkodą w odpływie moczu z miedniczki, określa się jako uropatię zaporową. Celem pracy było zbadanie stężenia TGF β1, CCL5/RANTES oraz sFas/Apo-1 w moczu pacjentów operowanych z powodu wodonercza i porównanie ich z wynikami uzyskanymi w grupie referencyjnej.
Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 28 dzieci w wieku od 1 miesiąca do 17 lat (średni wiek - 8,5 roku), operowanych z powodu wodonercza. W 2 przypadkach rozpoznano wodonercze obustronne (7,1%). Pięcioro dzieci (17,8%) operowano w pierwszym roku życia. U 26 pacjentów wykonano ureteropieloplastykę metodą Hynesa-Andersona, a u 2 - nefrektomię. U każdego pacjenta w próbkach moczu z pęcherza moczowego i z miedniczki nerkowej oznaczano stężenie kreatyniny oraz stężenia badanych czynników (TGF β1, CCL5/RANTES, sFas/Apo-1). Grupę referencyjną stanowiło 25 pacjentów operowanych z powodu przepukliny pachwinowej.
Wyniki: Średnie stężenie TGF β1 w moczu z miedniczki (2365,491 ± 2361,748 pg/mg kreatyniny) było nieznacznie wyższe niż stężenie w moczu pochodzącym z pęcherza (2329,287 ± 2099,852 pg/mg kreatyniny); obydwa stężenia były statystycznie istotnie wyższe niż stężenie w moczu pacjentów z grupy referencyjnej (971,067 ± 1426,541 pg/mg kreatyniny) (p < 0,05). Średnie stężenie CCL5/RANTES w moczu pochodzącym z miedniczki (355,7143 ± 1387,583 pg/ml) było wyższe niż stężenie w moczu pochodzącym z pęcherza (196,9643 ± 625,038 pg/ml) i statystycznie istotnie wyższe niż stężenie w moczu pacjentów z grupy referencyjnej (41,2000 ± 60,627 pg/ml) (p < 0,05). Średnie stężenie sFas/Apo-1 w moczu z miedniczki (0,637743 ± 0,308462 ng/ml) było istotnie statystycznie wyższe zarówno od stężenia w moczu z pęcherza (0,481149 ± 0,308462 ng/ml), jak i od stężenia w moczu pacjentów z grupy referencyjnej (0,379059 ± 0,156984 ng/ml) (p < 0,05).
Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że stężenia TGF β1, CCL5/RANTES i sFas/Apo-1 w moczu dzieci z wodonerczem są istotnie wyższe niż u pacjentów zdrowych, co zależy prawdopodobnie od nasilonego włóknienia miąższu nerki, śródmiąższowych zmian zapalnych oraz zaburzeń apoptozy komórkowej.