Śródoperacyjna autotransfuzja krwinek czerwonych

Streszczenie

Od ponad 20 lat w medycynie klinicznej stosuje się śródoperacyjną autotransfuzję krwinek czerwonych. U chorych z dużą śródoperacyjną utratą krwi autotransfuzja umożliwia uniknięcie rozwoju zakażeń przenoszonych drogą krwi oraz zmniejszenie liczby przetoczeń. Niektórzy pacjenci ze względów religijnych nie akceptują transfuzji obcej krwi, natomiast akceptują przetoczenie na drodze autotransfuzji. Korzyści ze streszczenia tej metody odnieść mogą także chorzy z anemią autoimmunohemolityczną, która dzięki zastosowaniu autotransfuzji uniknąć mogą alloimunizacji. Podczas zabiegu krew pobierana jest z pola operacyjnego i poddawana odwirowaniu i odpłukaniu w roztworze soli fizjologicznej, natomiast filtrowane krwinki czerwone podlegają reinfuzji. Technika ta ma wiele zalet w porównaniu z klasyczną transfuzją, lecz jej zastosowanie w niektórych sytuacjach klinicznych, szczególnie w położnictwie, należy ograniczyć do chorych, u których nie można zapewnić innych źródeł erytrocytów zapewniających odpowiednie dostarczenie tlenu. Zabieg jest uzasadniony ekonomicznie, jeśli stosuje się go u pacjentów z dużą utratą krwi.
W pracy przedstawiono współczesne poglądy na śródoperacyjną autotransfuzję krwinek czerwonych.