Wpływ allopurinolu na rozwój urazu niedokrwienno-reperfuzyjnego jelit - nowe spojrzenie

Streszczenie

Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu allopurinolu na rozwój urazu niedokrwienno-reperfuzyjnego jelita cienkiego w kontekście oddziaływania tego leku na oksydazę ksantynową.
Materiał i metody: Siedemdziesiąt szczurów rasy Buffalo podzielono na 5 grup składających się z 14 osobników. Grupa I stanowiła grupę kontrolną. W grupie II oraz IV wywoływano 50-minutowe ostre niedokrwienie jelita cienkiego, w grupie III oraz V - ostre niedokrwienie jelita z następową 60-minutową reperfuzją. Badany lek allopurinol podawano zwierzętom z grup IV i V przez 3 dni przed eksperymentem. Doprowadzano do niedokrwienia jelit, zaciskając pień tętnicy krezkowej górnej. Stopień zmian w śluzówce jelitowej oznaczano 6-stopniową skalą punktową. W supernatancie homogenatu jelitowego oznaczano aktywność oksydazy ksantynowej.
Wyniki: Uraz niedokrwienno-reperfuzyjny jelita cienkiego nie wpłynął na aktywność oksydazy ksantynowej. Aktywność ta została natomiast silnie zahamowana przez podaż allopurinolu, zarówno w niedokrwionym jelicie poddanym następowej reperfuzji, jak i w przypadku braku jego rewaskularyzacji. Jednocześnie stwierdzono silny ochronny wpływ wywarty przez allopurinol na rozwój zmian morfologicznych w jelicie poddanym przejściowemu niedokrwieniu i następowej reperfuzji, przy czym efekt działania leku był zaznaczony już w fazie przed przywróceniem krążenia.
Wnioski: Protekcyjny wpływ allopurinolu na uraz niedokrwienno-reperfuzyjny jelita cienkiego nie powinno się utożsamiać wyłącznie z oddziaływaniem na zmiany porewaskularyzacyjne. Udział oksydazy ksantynowej w rozwoju tego urazu jest dyskusyjny.