dostęp otwarty
Strukturalna i czynnościowa ocena jatrogennych przetok tętniczo-żylnych w pachwinach
dostęp otwarty
Streszczenie
Materiał i metody: Zbadano 58 przetok u 57 chorych poddanych zabiegom endowaskularnym z dostępem przez tętnice udowe. W badaniu doplerowskim z podwójnym obrazowaniem określono naczynia biorące udział w tworzeniu przetoki oraz lokalizację wrót na poszczególnych odcinkach naczyń. Aby określić wielkość przecieku, zastosowano trzy różne techniki pomiarowe, oceniając powtarzalność uzyskiwanych wyników i przydatność praktyczną.
Wyniki: Zaopatrzenie tętnicze pochodziło z tętnic udowych: w 49,1% - z głębokiej, w 36,2% - z powierzchownej, a w 15,5% - ze wspólnej (CFA). Naczyniami odbierającymi były w 40,5% duże pnie żylne, to znaczy żyły udowe wspólna lub powierzchowna, a w 49,5% ich dopływy, to znaczy żyła boczna okalająca udo lub jeden z dopływów opuszki żyły odpiszczelowej. Objętość przecieku była uzależniona od rodzaju naczynia odbierającego i znacząco mniejsza w przypadku uszkodzenia dopływów głównych pni żylnych.
Wnioski: W powstawaniu IAVF mogą uczestniczyć wszystkie nakłuwane odcinki tętnic udowych, z wyraźną przewagą naczyń zlokalizowanych poniżej podziału CFA. Szczególnie trudne do wykrycia w badaniach dodatkowych są przetoki wytworzone między CFA a dopływami opuszki żyły odpiszczelowej. Jednocześnie ta postać przetok charakteryzuje się najmniejszą objętością przecieku, dlatego stosuje się leczenie zachowawcze. Wielkość przepływu w przetoce określa się, oceniając przepływy tętnicze po stronie przetoki.
Streszczenie
Materiał i metody: Zbadano 58 przetok u 57 chorych poddanych zabiegom endowaskularnym z dostępem przez tętnice udowe. W badaniu doplerowskim z podwójnym obrazowaniem określono naczynia biorące udział w tworzeniu przetoki oraz lokalizację wrót na poszczególnych odcinkach naczyń. Aby określić wielkość przecieku, zastosowano trzy różne techniki pomiarowe, oceniając powtarzalność uzyskiwanych wyników i przydatność praktyczną.
Wyniki: Zaopatrzenie tętnicze pochodziło z tętnic udowych: w 49,1% - z głębokiej, w 36,2% - z powierzchownej, a w 15,5% - ze wspólnej (CFA). Naczyniami odbierającymi były w 40,5% duże pnie żylne, to znaczy żyły udowe wspólna lub powierzchowna, a w 49,5% ich dopływy, to znaczy żyła boczna okalająca udo lub jeden z dopływów opuszki żyły odpiszczelowej. Objętość przecieku była uzależniona od rodzaju naczynia odbierającego i znacząco mniejsza w przypadku uszkodzenia dopływów głównych pni żylnych.
Wnioski: W powstawaniu IAVF mogą uczestniczyć wszystkie nakłuwane odcinki tętnic udowych, z wyraźną przewagą naczyń zlokalizowanych poniżej podziału CFA. Szczególnie trudne do wykrycia w badaniach dodatkowych są przetoki wytworzone między CFA a dopływami opuszki żyły odpiszczelowej. Jednocześnie ta postać przetok charakteryzuje się najmniejszą objętością przecieku, dlatego stosuje się leczenie zachowawcze. Wielkość przepływu w przetoce określa się, oceniając przepływy tętnicze po stronie przetoki.
Słowa kluczowe
ultrasonografia doplerowska; podwójne obrazowanie; jatrogenne przetoki tętniczo-żylne; powikłania zabiegów endowaskularnych
Tytuł
Strukturalna i czynnościowa ocena jatrogennych przetok tętniczo-żylnych w pachwinach
Czasopismo
Numer
Strony
202-213
Opublikowany online
2008-02-12
Wyświetlenia strony
617
Wyświetlenia/pobrania artykułu
3027
Rekord bibliograficzny
Chirurgia Polska 2007;9(4):202-213.
Słowa kluczowe
ultrasonografia doplerowska
podwójne obrazowanie
jatrogenne przetoki tętniczo-żylne
powikłania zabiegów endowaskularnych
Autorzy
Katarzyna Pawlaczyk
Marcin Gabriel
Robert Juszkat
Rafał Szajkowski
Zbigniew Krasiński
Wacław Majewski