Wstęp: Celem pracy była czynnościowa i manometryczna ocena wyników leczenia chirurgicznego dzieci z wadami wrodzonymi odbytu i odbytnicy (ARM) z dostępu tylnego strzałkowego.
Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 94 dzieci (50 dziewczynek i 44 chłopców) z ARM, operowanych przez autora niniejszej pracy z dostępu tylnego strzałkowego metodą Peñy (PSARP) w latach 1992-2008. U wszystkich pacjentów z ARM w wywiadzie położniczym oceniono długość trwania ciąży, ciężar ciała przy porodzie, punkty Apgar, a także określono typ wady i wartość współczynnika krzyżowo-biodrowego (SIR). U wszystkich operowanych pacjentów przeprowadzono ocenę kliniczną (skala "10") i manometryczną czynności kanału odbytniczo-odbytowego w okresie od 6 miesięcy do 16 lat po operacyjnej korekcji wady. Uzyskane wyniki porównano z wynikami badania w grupie referencyjnej 40 dzieci (20 dziewczynek i 20 chłopców), w wieku 6-16 lat, hospitalizowanych z powodu bólów brzucha, bez zaburzeń oddawania moczu i stolca.
Wyniki: Średni czas trwania ciąży w przypadku dzieci z wadami odbytu typu niskiego wynosił 39,4 hbd i nie różnił się istotnie (p > 0,05) od czasu trwania ciąży w grupie dzieci z wadami typu wysokiego - 38,8 hbd. Podobnie średnia masa urodzeniowa dzieci z wadami typu niskiego - 3037 g nie różniła się (p > 0,05) od masy noworodków z wadami typu wysokiego - 3185 g. Również średnia ocena w skali Apgar nie różniła się w obu grupach noworodków. Najczęściej występującą w całej grupie 94 dzieci była wada odbytu z przetoką kroczową - łącznie u 26 dzieci (27,6%). Wśród wad typu wysokiego najczęściej obserwowano wadę z przetoką do cewki sterczowej u 9 chłopców (9,6%) i przetrwały stek u 3 dziewczynek (3,2%). Spośród 91 dzieci zakwalifikowanych do operacji radykalnej, korekcję wady typu niskiego przeprowadzono u 68 dzieci (74,7%), zaś wady typu wysokiego u 23 pacjentów (25,3%). Powikłania związane z wykonanymi zabiegami operacyjnymi obserwowano u 15 pacjentów (15/94-15,9%). W ocenie według skali "10" wszystkich 91 pacjentów po pierwotnej korekcji wady wynik pooperacyjny uznano za dobry u 83 dzieci (91,2%), zadowalający u 5 dzieci (5,5%) i niezadowalający u trojga pacjentów (3,3%). W badanej grupie średnia ocena w skali "10" u pacjentów z wadami typu wysokiego (x = 7,04) była znamiennie niższa (p < 0,001) od średniej oceny w grupie dzieci z wadami typu niskiego (x = 9,47). Wartości wszystkich parametrów badania manometrycznego w grupie wad typu wysokiego były istotnie niższe od średnich wartości parametrów zarówno w grupie wad typu niskiego (p < 0,001), jak i w grupie referencyjnej (p < 0,001). Średnie wartości badanych parametrów u dzieci z wadami typu niskiego były również niższe niż w grupie kontrolnej (p < 0,001, p < 0,02, p < 0,004), z wyjątkiem wartości spoczynkowego ciśnienia odbytowego, która nie różniła się od wartości w grupie referencyjnej (p > 0,05).
Wnioski: W przeprowadzonej w prezentowanej pracy analizie wyników leczenia chirurgicznego dzieci z ARM wykazano dużą skuteczność tylnej strzałkowej plastyki odbytu i odbytnicy. Autor uzyskał dobry wynik czynnościowy u 91,2% operowanych pacjentów, co nie byłoby możliwe przy użyciu wcześniej stosowanych technik operacyjnych.