Wstęp: Urazy męskich zewnętrznych narządów płciowych są rzadko przedstawiane w piśmiennictwie. Celem pracy było przedstawienie materiału własnego z próbą wykorzystania skali AAST w ocenie ciężkości urazów.
Materiał i metody: Od stycznia 2004 roku do czerwca 2008 roku leczono 41 pacjentów z urazami zewnętrznych narządów płciowych. Urazy tępe stanowiły 90,2%, a penetrujące 9,8%. Wszyscy pacjenci zostali poddani leczeniu operacyjnemu. Uraz jąder stwierdzono u 48,7% pacjentów, z tego w stopniu III - u 50%, IV - u 35 % i V - u 15%. Uszkodzenie moszny powstałe w wyniku tępego urazu wykazano u 19,5%, a w wyniku urazu przenikającego u 4,9%. Tępe urazy prącia stwierdzano u 17%, przenikające u 4,9%, a mieszane u 4,8% pacjentów.
Wyniki: Wszyscy pacjenci zostali zakwalifikowani do leczenia operacyjnego. Pacjentom z uszkodzeniami moszny powstałymi w wyniku mechanizmu tępego konieczna była ewakuacja krwiaka i drenaż, natomiast u 4,9% pacjentów z uszkodzeniami penetrującymi moszny niezbędna była jej rewizja i zeszycie skóry. Czternastu pacjentom z urazami jąder zeszyto uszkodzoną osłonkę białawą, natomiast u 6 chorych konieczne było usunięcie jądra. W grupie pacjentów z urazami prącia u 2 (4,9%) doszło do całkowitej gilotynowej amputacji narządu, natomiast 7 (17%) wymagało leczenia operacyjnego w różnym zakresie.
Wnioski: W diagnostyce urazów zewnętrznych narządów płciowych męskich możliwe jest wykorzystanie skali AAST. Każdy, nawet najmniejszy uraz może prowadzić do niepłodności i być powodem zaburzeń wzwodu, mikcji i zdrowia psychicznego. W ocenie stopnia uszkodzenia oraz w monitorowaniu ewolucji zmian pourazowych niezwykle przydatną metodą jest ultrasonografia.