Wstęp: Infekcja protezy naczyniowej stanowi jedno z najgroźniejszych powikłań po zabiegach naczyniowych. Mimo dostępności wielu sposobów leczenia, brak nadal idealnej metody terapii tego rodzaju zakażenia. W pracy przedstawiono własne doświadczenia z wykorzystaniem protez impregnowanych solami srebra w rewaskularyzacji w środowisku zakażonym.
Materiał i metody: W latach 2003–2007 leczono operacyjnie 37 chorych z infekcją protezy naczyniowej, u których usunięto zakażoną protezę i dokonano rewaskularyzacji sposobem in situ za pomocą protezy impregnowanej solami srebra (Intergard Silver). Średni wiek chory wynosił 61 lat i 2 miesiące (47–90 lat). Przy przyjęciu do szpitala czynną protezę naczyniową stwierdzono u 36 chorych (97%). Zakażenie dotyczyło w 28 przypadkach protezy wszczepionej uprzednio w odcinku aortalno-biodrowo-udowym (w tym u 13 chorych protezy rozwidlonej), w 4 przypadkach protezy pozaanatomicznej oraz 5 przypadkach protezy wszczepionej w odcinku udowo-podkolanowym.
Wyniki: W okresie wczesnej obserwacji pooperacyjnej zmarło 7 z 37 operowanych chorych z zakażeniem protezy naczyniowej (19%). Nie obserwowano zgonów w grupie pacjentów, u których dokonano wymiany protezy udowo-podkolanowej. W przypadku 4 chorych po wcześniejszym pomostowaniu pozaantomicznym zmarło 2 pacjentów, wśród 8 chorych po częściowej wymianie protezy aortalno-udowej zanotowano 1 zgon. Pozostałe 4 zgony (20%) dotyczyły grupy chorych poddanych rekonstrukcji anatomicznej w odcinku aortalno-biodrowo-udowym. W okresie obserwacji wczesnej i odległej wystąpienie reinfekcji stwierdzono u 11 z 37 operowanych pacjentów (29%), z czego 3 przypadki powikłane były zgonem chorego.
Wnioski: Zastosowanie protezy nasączanej solami srebra stwarza szansę rewaskularyzacji chorego w przypadku zakażenia uprzednio wszczepionej protezy naczyniowej, nie gwarantuje jednak 100% wyleczenia infekcji. Brak nadal idealnej metody leczenia pacjentów z zakażeniami protezy naczyniowej, a na wyniki leczenia chorego w istotny sposób wpływa zarówno obecność schorzeń współistniejących, jak i przedoperacyjny stan pacjenta.