Kolostomia u dzieci z wadami wrodzonymi odbytu i odbytnicy - wskazania i powikłania

Jerzy Niedzielski

Tom 12, Nr 1 (2010)

Opublikowany online: 2010-08-13

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Kolostomia u dzieci z wadami wrodzonymi odbytu i odbytnicy - wskazania i powikłania

Jerzy Niedzielski

Chirurgia Polska 2010;12(1):18-28.

Tom 12, Nr 1 (2010)

Opublikowany online: 2010-08-13

Streszczenie

Wstęp: Celem pracy była analiza częstości i rodzaju powikłań związanych z wyłonieniem i zamknięciem kolostomii u dzieci z wadami wrodzonymi odbytu i odbytnicy.
Materiał i metody: W latach 1992-2009 autor pracy leczył 95 dzieci z wadami odbytu. U 59 z nich (62,1%) wyłoniono kolostomie przed operacją radykalną.
Wyniki: Mediana wieku, w którym wyłoniono kolostomię, wynosiła 2 dni (od 1 dnia do 18 miesięcy). U 51 dzieci (86,4%) była to kolostomia rozdzielona, u 5 (8,5%) pętlowa i w 3 przypadkach (5,1%) jednolufowa kolostomia końcowa. U 51 pacjentów (86,4%) kolostomię wyłoniono w odcinku zstępniczo-esiczym, u 5 (8,5%) na lewej poprzecznicy, a u 3 (5,1%) na odbytnicy. Mediana czasu utrzymania kolostomii po operacji radykalnej wynosiła 7,8 tygodnia (3-12 tygodni). Powikłania związane z kolostomią wystąpiły u 14 pacjentów (14/59 - 23,7%). Należały do nich: wciągnięcie i zwężenie jednej z lufek (4 dzieci), rozejście się skóry (3), wypadanie jelita (3), nieszczelność zespolenia po zamknięciu kolostomii (2), niedrożność zrostowa jelit (1) i ziarniniaki wokół lufek (1).
Wnioski: W opinii autora kolostomia rozdzielona ma przewagę nad kolostomią pętlową zarówno podczas obsługi lufek i wykonywania kolostografii dystalnej, jak i w aspekcie mniejszej częstości wypadania jelita i infekcji dróg moczowych. Przeprowadzona analiza wykazała, że większość powikłań związanych z kolostomią jest wynikiem błędów technicznych i w związku z tym w większości przypadków można im zapobiec.
Chirurgia Polska 2010, 12, 1, 18-25