Manometria wysokiej rozdzielczości (HRM) jako nowoczesne narzędzie służące do diagnostyki zaburzeń czynnościowych przełyku jest stosowana w Polsce od 2008 roku. Wysoka rozdzielczość konturów barwnych wykresów uzyskanych dzięki tej metodzie, tak zwanych map ciśnienia, oraz gęste rozmieszczenie czujników rejestrujących wartości ciśnień dają lepszą precyzję w diagnozowaniu schorzeń o podłożu czynnościowym oraz możliwości uzyskania szczegółowego wglądu w anatomię czynnościową przełyku oraz połączenia żołądkowo-przełykowego w porównaniu z dotychczas stosowaną manometrią konwencjonalną. W niniejszej pracy przedstawiono szeroki zakres wydolności diagnostycznej metody, opierając się na najnowszej klasyfikacji chorób czynnościowych przełyku opracowanej w Chicago.
Manometria wysokiej rozdzielczości odzwierciedla segmentowy charakter perystaltyki przełyku oraz anatomię czynnościową połączenia żołądkowo-przełykowego. Dzięki zastosowaniu tej metody w chorobie refluksowej przełyku precyzyjnie ocenia się czynność dolnego zwieracza przełyku (LES) oraz obecność przepukliny wślizgowej rozworu przeponowego. Pozwala ona również na jednoznaczne rozpoznanie wczesnego stadium achalazji, gdy nie ma jeszcze zmian radiologicznych przełyku i wpustu, oraz rozróżnienie III typów achalazji (klasycznej, krzepkiej, spastycznej). Ponadto wprowadza nowy parametr DCI (distal contractile integral) służący precyzyjnemu określeniu zaburzeń perystaltyki o wysokiej amplitudzie ciśnień, między innymi z wyszczególnieniem podtypów „dziadka do orzechów” (typ odcinkowy, spastyczny, z nadmiernym skurczem LES). Dzięki HRM można również rozpoznać wczesne zmiany czynnościowe przełyku towarzyszące sklerodermii i innym chorobom tkanki łącznej. Ma to niewątpliwie istotne znaczenie w doborze odpowiedniego sposobu leczenia schorzeń czynnościowych górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Chirurgia Polska 2010, 12, 2, 89–102