Wstęp: Skale ocen mające na celu przewidywanie wczesnych wyników leczenia są powszechnie stosowane w medycynie. Spośród zaproponowanych algorytmów przewidywania wyników leczenia w chirurgii naczyniowej znalazła się skala P-POSSUM. W pracy podjęto próbę oszacowania jej użyteczności w prognozowaniu wyników i kosztów leczenia pacjentów z chorobami naczyń obwodowych.
Materiał i metody: Dokonano analizy retrospektywnej wyników 1242 chorych leczonych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie w ciągu pełnego roku kalendarzowego. Operacyjnie leczono 762 chorych (61,35%), zachowawczo — 126 (10,06%). U 354(28,5%) zastosowano procedury endowaskularne, w tym angiografię i zabieg przezskórnej angioplastyki. Przeprowadzono retrospektywną analizę danych zgromadzonych w komputerowej szpitalnej bazie danych.
Wyniki: W grupie 1242 zaobserwowano 14 zgonów (1,13%). Powikłania stwierdzono u 108 chorych (8,69%). Średnie wartości oszacowanego ryzyka powikłań wyniosły 25,34%, a zgonów 2,47%. Szacowane odsetki były istotnie zawyżone w całej grupie. W poszczególnych klasach ryzyka kalkulator P-POSSUM dość dobrze przewidywał odsetek zgonów, ale nie powikłań. Jedynie dla zabiegów wewnątrznaczyniowych prognoza dotycząca ryzyka zgonu pozostawała w ścisłej zgodności z przewidywaniami. Ponadto stwierdzono istnienie bardzo słabej zależności liniowej między oszacowaną wartością ryzyka zgonu i ryzyka powikłań a kosztem leczenia. Zależności te nie mają znaczenia praktycznego, ponieważ wzrost ryzyka powikłania lub zgonu o 1% skutkuje wzrostem kosztów leczenia średnio o kilkanaście groszy, a równania regresji wyjaśniają 1–4% przypadków (r2 = 0,01–0,044).
Wnioski: Skala P-POSSUM nadaje się do oceny ryzyka zgonu w grupie chorych poddawanych operacjom naczyniowym. Skala P-POSSUM nie ma praktycznego uzasadnienia w prognozowaniu kosztów leczenia operacyjnego w chirurgii naczyniowej

Chirurgia Polska 2010, 12, 59–66