Zastosowanie stentu samorozprężalnego w leczeniu niedrożności tętnicy podobojczykowej — opis przypadku

Streszczenie

Istotne zwężenie lub całkowita niedrożność tętnicy podobojczykowej jest stosunkowo rzadkim schorzeniem, występuje w około 0,4% populacji. W 90% przypadków przyczyną niedrożności lub zwężenia tętnicy podobojczykowej jest miażdżyca. Niedrożność lub hemodynamicznie istotne zwężenie (> 70%) może prowadzić do rozwoju objawów w postaci niedokrwienia mózgu lub niedokrwienia kończyny górnej. Zwężenie tętnicy podobojczykowej może być leczone zarówno metodami klasycznej chirurgii, jak i z zastosowaniem technik wewnątrznaczyniowych. W związku z porównywalnymi wynikami pierwotnej drożności a mniejszym ryzykiem samego zabiegu, techniki wewnątrznaczyniowe są obecnie leczeniem z wyboru zwężenia lub niedrożności tętnicy podobojczykowej. W prezentowanej pracy przedstawiono przypadek zastosowania samorozprężalnego stentu Misago (Terumo), należącego do nowej generacji obwodowych stentów samorozprężalnych opartych na systemie monorailowym (RX), w leczeniu długiej, 7-centymetrowej zmiany w proksymalnym odcinku lewej tętnicy podobojczykowej. Zdaniem autorów długoodcinkowe zmiany wymagają zastosowania stentu elastycznego, odpornego na zgięcie czy załamanie. Stent Misago (Terumo) może być z powodzeniem wykorzystany w wewnątrznaczyniowym leczeniu pozaostialnych zmian tętnicy podobojczykowej.
Chirurgia Polska 2011, 13, 1, 75–82