Znaczenie markerów katabolizmu w ostrym niedokrwieniu kończyn dolnych

Streszczenie

Wstęp: Ostre niedokrwienie kończyn dolnych jest wciąż wyzwaniem ze względu wysokie ryzyko zgonu i ciężkich powikłań leczenia. Dotyka ono również chorych wyniszczonych lub posiadających małe rezerwy kompensacji metabolicznej. Chociaż katabolizm jest mechanizmem obronnym ustroju uruchamianym w sytuacji stresowej, to nie poprawia on wyników leczenia chirurgicznego. Celem pracy była ocena stanu metabolicznego chorych leczonych bez powodzenia z powodu ostrego odwracalnego niedokrwienia kończyn dolnych.
Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę statystyczną materiału pochodzącego z kilku oddziałów chirurgicznych województwa Zachodniopomorskiego. Materiał stanowiła grupa 536 chorych operowanych z powodu ostrego niedokrwienia kończyn dolnych. Do badania włączono chorych z ostrym niedokrwieniem kończyn dolnych w stopniach < III według SVS. Chorzy byli kwalifikowani pierwotnie do leczenia rewaskularyzacyjnego, a pilność interwencji ustalano indywidualnie zgodnie z obowiązującymi zaleceniami. Chorzy mieli wyjściowo wykonywany komplet badań biochemicznych. Wyniki oceniano w poszukiwaniu związku stanu metabolicznego ustroju z wystąpieniem zgonu wczesnego.
Wyniki: Dobry wynik (chorzy przeżyli i zachowali kończynę) uzyskano w 75,93% (407 chorych). W całej grupie stwierdzono 13,06% zgonów (70 chorych). W wyniku wieloczynnikowej analizy dyskryminacyjnej wyodrębniono dwa czynniki świadczące o nasilonym katabolizmie, tj. podwyższone stężenie mocznika powyżej 60 mg/dl i leukocytozę powyżej 12 tysięcy (Lambda Wilksa: 0,90724; p < 0,00001).
Wnioski: 1. Chorzy kataboliczni mają mniejsze szanse na przeżycie ostrego niedokrwienia kończyn dolnych. 2. Miarodajnym parametrem sugerującym nasilony katabolizmie jest stężenie mocznika powyżej 60 mg/dl.