Ocena elektrofizjologicznych właściwości przedsionka u chorych z wypadaniem płatka zastawki mitralnej przy użyciu uśrednionego sygnału przedsionkowego i stymulacji przezprzełykowej

Abstract

Celem pracy była ocena porównawcza parametrów uśrednionego sygnału przedsionkowego (ASAECG) i parametrów uzyskanych w trakcie stymulacji przezprzełykowej (TEP) w grupie chorych z wypadaniem płatka zastawki mitralnej (MVP) (gr. I) i u osób zdrowych (gr. II), a także analiza porównawcza ww. parametrów w podgrupie chorych z MVP i obecnymi napadowymi nadkomorowymi zaburzeniami rytmu (PSA) (IA) oraz bez PSA (IB). Badaniem objęto 50 chorych z MVP i 50 zdrowych osób. Grupa z MVP podzielona została na dwie podgrupy: IA (9 badanych) i IB (41 badanych). Oceniano następujące parametry czasowe ASAECG: wartości średniokwadratowe amplitud końcowych 10, 20, 30 ms czasu trwania odfiltrowanego załamka P (RMS 10, 20, 30) i czas trwania odfiltrowanego załamka P (PWD). W trakcie TEP oceniano: czas efektywnej refrakcji lewego przedsionka (AERP), czas przewodzenia zatokowo- przedsionkowego (SACT), maksymalny czas powrotu rytmu, zatokowego (SNRT), skorygowany czas powrotu rytmu zatokowego (CNRT), periodykę Wenckebacha (WP) i średnią długość cyklu podstawowego (CD). Analiza statystyczna nie wykazywała istotnych różnic między wartościami parametrów czasowych ASAECG w badanych grupach. W przypadku porównania tych parametrów w podgrupach chorych z MVP (IA i IB) okazało się, że tylko wartości PWD osiągnęły różnice znamienne statystycznie, odpowiednio 119,8 ± 6,9 ms vs 111,7 ± 12,1 ms, p < 0,02. Również parametry elektrofizjologiczne oceniane w trakcie TEP nie wykazały różnic znamiennych w badanych grupach. Gdy porównano chorych z podgrupy IA i IB, wykazano różnice istotne tylko w ocenie SACT, który był krótszy w grupie pierwszej, odpowiednio 80,0 ± 18, 7 ms vs 102,7 ± 25,8 ms, p < 0,02. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że parametry czasowe ASAECG i uzyskane w trakcie TEP nie różnicują chorych z MVP od zdrowych. Natomiast u chorych z MVP i napadowymi nadkomorowymi zaburzeniami rytmu, rejestrowanymi w wielogodzinnym monitorowaniu holterowskim, stwierdza się dłuższe wartości PWD podczas rejestracji ASAECG i krótsze wartości SACT uzyskane w trakcie TEP niż w grupie z MVP, ale bez tych zaburzeń.