Ablacja drogi wolnej a funkcja lewej komory w ocenie echo-dopplerowskiej

Abstract

Leczenie nawrotnego częstoskurczu węzłowego metodą przezskórnej ablacji z użyciem prądu o częstotliwości radiowej (RFA) stanowi alternatywę wobec farmakoterapii i postępowania chirurgicznego. Celem pracy jest ocena ryzyka zabiegu oraz porównanie danych echokardiograficznych przed i po ablacji drogi wolnej. U 34 objawowych chorych, z napadami częstoskurczu węzłowego typu I (AVNRT), w wieku 35 + 14,2 lat, 25 K, 9 M wykonano skuteczną RFA drogi wolnej; u 2 z powodu nawrotu częstoskurczu ablację wykonywano 2-krotnie. Liczba aplikacji prądu wynosiła 9,9 + 10,2, skuteczna energia 922 + 627 J, temperatura 66,5 + 13,4oC. Wymiary lewej komory: końcowo-rozskurczowy (LVEDD), końcowo-skurczowy (LVESD), frakcję jej skracania (FS) i wyrzucania (EF) oznaczano w prezentacji M lub 2D. U wszystkich chorych w czasie badania rejestrowano rytm zatokowy. Funkcje zastawek oceniano pulsacyjną metodą Dopplera i znakowaną kolorem. Badania wykonano przed, w ciągu godziny po zabiegu, a następnie po 24 h, 3 miesiącach, 1-1,5 roku od zabiegu. Wyniki przed i ostatnie, 75 + 114 dni (1-393 dni) po ablacji porównano testem t-Studenta dla prób powiązanych. U wszystkich pacjentów w badaniu wstępnym przed ablacją wielkość jam serca nie przekraczała wartości prawidłowych. U 24 wykazano małe niedomykalności zastawek: mitralnej u 20, trójdzielnej u 6, płucnej u 2, aortalnej u 1 pacjenta. Wymiary i wskaźniki kurczliwości lewej komory przed i po ablacji wynosiły: LVEDD 4,8 + 0,4 vs 4,7 + 0,4 cm (NS), LVESD 3,0 + 0,4 vs 2,8 + 0,3 (p < 0,01), FS 36,0 + 5,5 vs 38,4 + 4,8% (p < 0,02), EF 65,1 + 8,3 vs 68,8 + 5,5 (p < 0,01). Mała niedomykalność zastawek nie uległa zwiększeniu po ablacji. U 1 pacjentki wszczepiono układ stymulujący z powodu bloku AV II/IIIo. Niewielka ilość płynu w osierdziu wystąpiła u 1 pacjenta.