Przydatność badań holterowskich w diagnostyce napadowego nawrotnego częstoskurczu nadkomorowego u dzieci

Abstract

Diagnostyka częstoskurczów u dzieci Nawrotny częstoskurcz nadkomorowy jest najczęstszą formą objawowej arytmii spotykaną u dzieci. Przezprzełykowa stymulacja lewego przedsionka (PSP) jest uznanym badaniem diagnostycznym, które jednak ze względu na swą agresywność jest zwykle źle znoszone przez dzieci.
Celem pracy była ocena przydatności badań holterowskich w diagnostyce napadowego nawrotnego częstoskurczu nadkomorowego. Badaniami objęto 30 dzieci (20 dziewczynek i 10 chłopców w wieku od 3 do 16 lat) hospitalizowanych z powodu dolegliwości sugerujących arytmię, u których w trakcie PSP wywołano nawrotny częstoskurcz nadkomorowy: przedsionkowo-komorowy z udziałem drogi dodatkowej - 22 dzieci (grupa I), węzłowy typ I - 8 dzieci (grupa II). W badaniu holterowskim w grupie I u 10 dzieci rejestrowano okresowo występujące cechy preekscytacji, natomiast napady częstoskurczu występowały u 6 dzieci. Ponadto u 1 pacjentki rejestrowano krótkie epizody trzepotania przedsionków. W grupie II napady częstoskurczu węzłowego typu I rejestrowano u 1 pacjenta. Ogółem u 7 z 30 dzieci (23%) w trakcie badania holterowskiego zarejestrowano napady częstoskurczu potwierdzające wyniki PSP.
Wnioski:
1. W wyselekcjonowanej grupie dzieci z udokumentowanym w PSP częstoskurczem nadkomorowym w jednej czwartej przypadków badanie holterowskie dostarcza danych istotnych diagnostycznie.
2. W wyselekcjonowanej grupie dzieci hospitalizowanych z powodu objawów sugerujących tachyarytmie badanie holterowskie jako badanie nieuciążliwe dla dziecka należy wykonać w pierwszym etapie diagnostyki.