O zagrożeniu stymulacją komór w czasie przezprzełykowej stymulacji lewego przedsionka

Abstract

Zagrożenie stymulacją komór podczas stymulacji przezprzełykowej Celem pracy była ocena prawdopodobieństwa niezamierzonej stymulacji komór (sk) w czasie diagnostycznej przezprzełykowej stymulacji dolnej części lewego przedsionka. Badaniem objęto 300 kolejnych pacjentów w wieku 18-82 lata (śr. 54 lata). Elektrodę przełykową zakładano przez nos, ustalając położenie biegunów stymulujących na poziomie dolnej części lewego przedsionka. Stymulowano impulsem o amplitudzie wyższej o 20% od wartości progu pobudzenia lewego przedsionka, wynoszącej średnio 9,2 mA. Pojawienie się w czasie głębokiego oddychania przy stymulacji z częstością 100/min obrazu sk rejestrowano graficznie, zaś położenie biegunów stymulujących względem serca w tym momencie weryfikowano zdjęciem RTG klatki piersiowej. Test ten wykonywano przed zasadniczym protokołem diagnostycznym. U 4 spośród 300 badanych (1,3%) w czasie głębokiego oddychania obserwowano obraz stymulacji komór jednocześnie z pobudzeniem przedsionków. U 2 pacjentów obraz sk ujawniał się w czasie wydechu przy impulsie stymulującym o natężeniu 8 i 12 mA, u 1 - w czasie wdechu przy 9 mA oraz u 1 - był obecny zarówno w czasie wdechu i wydechu przy 6 mA. Analiza zdjęć RTG wykazała, iż wydech podnosi lewą komorę i podsuwa ją pod bieguny stymulujące, zaś wdech ustawia serce pionowo, zbliżając tylną ścianę lewej komory do biegunów stymulujących. Uzyskane wyniki wskazują, iż w czasie przezprzełykowej stymulacji dolnej części lewego przedsionka niebezpieczeństwo przypadkowej stymulacji komór istnieje u ponad 1% badanych. Dobrym sposobem wykrycia niezamierzonej stymulacji komór jest stymulacja lewego przedsionka przy stałej długości cyklu w czasie głębokiego oddychania.