Stymulacja dwujamowa u pacjenta z kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu - poprawa funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory serca

Abstract

Stymulacja dwujamowa u pacjenta z kardiomiopatią przerostową Stymulacja dwujamowa jest uznaną metodą leczenia pacjentów z kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu (KPZ) opornych na leczenie farmakologiczne. Spadek gradientu ciśnień w DOLK i wywołana nim poprawa funkcji skurczowej LK powoduje zmniejszenie bądź całkowite ustąpienie objawów klinicznych u 80-90% leczonych pacjentów. Opisaliśmy przypadek chorego, który miał wskazania do zastosowania tej metody leczenia. Poza znacznym obniżeniem gradientu ciśnień w DOLK i poprawą stanu klinicznego wykazaliśmy, że stymulacja dwujamowa doprowadziła do korzystnych zmian krzywej napływu mitralnego, co przejawiało się wydłużeniem czasu deceleracji napływu mitralnego (DT), zmniejszeniem stosunku prędkości wczesnego (E) do późnego (A) napływu mitralnego i wydłużeniem czasu izowolumetrycznej relaksacji lewej komory (IVRT).