Cel pracy:Celem pracy było określenie wpływu atropiny, a następnie propranololu na właściwości elektrofizjologiczne łącza przedsionkowo-komorowego (p-k) w warunkach stymulacji przezprzełykowej.
Metody: Badaniem objęto 28 zdrowych osób (5 kobiet i 23 mężczyzn) o średniej wieku wynoszącej 37 lat. Stan łącza p-k oceniano sprawnością przewodzenia p-k w obu kierunkach oraz czasem przewodzenia p-k zstępującego i wstępującego w trakcie stymulacji lewego przedsionka, a następnie lewej komory serca, stałą długością cyklu stopniowo skracaną. Do stymulacji wykorzystano elektrodę punktowo-kierunkową zaopatrzoną w części komorowej w balonik dociskowy, połączoną ze stymulatorem SP-5 (ITAM Zabrze). Oznaczenia sprawności oraz czasu przewodzenia p-k zstępującego i wstępującego dokonano w dwóch oddzielnych dniach: pierwszego - w warunkach podstawowych i po podaniu atropiny 0,02 mg/kg i.v., drugiego - w warunkach podstawowych i po podaniu propranololu w dawce 0,1 mg/kg i.v. Obserwowaliśmy wzrost maksymalnej sprawności przewodzenia p-k w obu kierunkach po atropinie (z 161/min do 193/min oraz z 146/min do 190/min) oraz spadek po propranololu (z 164/min do 128/min oraz z 150/min do 127/min).
Wyniki: Po badanych lekach została zachowana wyjściowa ujemna korelacja prostoliniowa czasu przewodzenia p-k zstępującego i wstępującego od długości cyklu stymulacji. Po atropinie skrócenie czasu przewodzenia p-k zstępującego okazało się wyraźnie większe aniżeli czasu przewodzenia p-k wstępującego. Po propranololu rejestrowano podobne wydłużenie czasu p-k zstępującego i wstępującego.
Wnioski:
1. Atropina i propranolol nie zmieniają wyjściowej, ujemnej zależności liniowej pomiędzy czasem przewodzenia p-k zstępującego i wstępującego a czasem trwania cyklu stymulacji.
2. Atropina powoduje większe skrócenie czasu przewodzenia p-k zstępującego niż wstępującego.
3. Po propranololu rejestrowano podobne wydłużenie czasu przewodzenia p-k zstępującego i wstępującego.