Cel pracy: Celem pracy było porównanie skuteczności propafenonu (450-600 mg/dobę) i propranololu (120 mg/dobę) w utrzymaniu rytmu zatokowego u chorych z napadowymi tachyarytmiami nadkomorowymi.
Metody: Grupę badaną stanowiło 99 chorych (57 kobiet, 42 mężczyzn, średni wiek: 57 lat) z napadowym migotaniem przedsionków PAF (61 chorych) lub napadowym częstoskurczem nadkomorowym PSVT (38 chorych). Warunkiem koniecznym włączenia do badania było co najmniej 2-krotne wystąpienie objawowych napadów PAF lub PSVT podczas 6 miesięcy przed hospitalizacją. Badanie miało charakter randomizowanej, otwartej, krzyżowej próby, czas obserwacji ambulatoryjnej wynosił 6 miesięcy. U 50 chorych zastosowano propafenon, u pozostałych 49 - propranolol.
Wyniki: Propafenon okazał się skuteczny u 34 (68%) chorych, podczas gdy propranolol - u 20 (41%) chorych (p = 0,01). U chorych, u których propranolol był nieskuteczny, propafenon podany jako drugi lek okazał się skuteczny u 14 (50%) chorych, podczas gdy propranolol zapobiegł nawrotom arytmii u 2 (15%) chorych leczonych uprzednio nieskutecznie propafenonem (p = 0,02). W sumie u 99 chorych przeprowadzono 140 prób lekowych: 78 z propafenonem i 62 z propranololem. Propafenon okazał się skuteczny w 48 (62%) przypadkach, natomiast propranolol u 22 (35%) chorych (p = 0,002). Analizując skuteczność leków w zależności od rodzaju arytmii, zarówno u chorych z PSVT, jak i u pacjentów z PAF, propafenon był bardziej skuteczny od propranololu (odpowiednio 71% vs 38%, p = 0,02; 55% vs 34%, p = 0,05). Istotne objawy uboczne, które zmusiły do odstawienia leku, wystąpiły w 10 (13%) przypadkach leczenia propafenonem i w 6 (10%) przypadkach stosowania propranololu (NS), w tym proarytmia - u 4 chorych leczonych propafenonem i u żadnego chorego leczonego propranololem (p = 0,02).
Wnioski: Niniejsze badanie wykazało, że propafenon jest skuteczniejszy od propranololu w zapobieganiu nawrotom tachyarytmii nadkomorowych, ale istotne objawy uboczne występują częściej podczas stosowania propafenonu.