Dyspersja odstępu QT w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym

Abstract

Cel pracy: Celem pracy było określenie dyspersji odstępu QT u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym i jej korelacja z przerostem lewej komory.
Metody: Badaniami objęto 60 chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym - 30 bez cech przerostu (grupa I) i 30 z echokardiograficznymi cechami przerostu lewej komory (grupa II). Grupę kontrolną (grupa III) stanowiło 30 osób zdrowych. Dyspersję odstępu QT (QTd) obliczono z 12-odprowadzeniowego standardowego EKG. We wszystkich pomiarach zastosowano również korekcję do częstości akcji serca wg wzoru Bazetta i obliczono dyspersję skorygowanego odstępu QT (QTdc). Wskaźnik dyspersji odstępu QT (QTdR) wyliczono, dzieląc uzyskaną wartość dyspersji (QTd) przez czas trwania cyklu pracy serca.
Wyniki: Wartości QTd, QTdc, a także QTdR były wyższe w grupach I i II niż w grupie III. Najwyższe wartości zaobserwowano u chorych w grupie II. Różnice między grupą I i III były istotne dla QTdc (p < 0,05) i QTdR (p < 0,001), a między grupami II i III dla wszystkich mierników dyspersji odstępu QT (QTd - p < 0,01, QTdc - p < 0,001, QTdR - p < 0,001).
Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że przerost lewej komory w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym może powodować zwiększenie dyspersji odstępu QT. Wynikające z tego faktu lokalne różnice w czasie trwania repolaryzacji komór mogą sprzyjać wystąpieniu u tych chorych komorowych zaburzeń rytmu serca.