Cel: Ocena zależności pomiędzy występowaniem zaburzeń rytmu i przewodzenia a występowaniem omdleń wazowagalnych.
Materiał i metody: Dokonaliśmy analizy 24-godzinnego zapisu EKG (HM) rejestrowanego u 26 chorych (16 mężczyzn, 10 kobiet) w wieku 15-50 lat (średnio 27 ± 10 lat) z zespołem wazowagalnym (VVS) i u 20 zdrowych ochotników (13 mężczyzn, 7 kobiet) w wieku 18-53 lat (średnio 29 ± 10 lat) stanowiących grupę kontrolną. Rozpoznanie VVS oraz jego typ ustalono na podstawie dodatniego wyniku testu pochyleniowego (TP), stosując kryteria klasyfikacji VASIS. Typ mieszany rozpoznano u 16 chorych, typ kardiodepresyjny - u 6, a typ wazodepresyjny - u 3. W grupie kontrolnej VVS wykluczono na podstawie ujemnego wyniku 2-krotnie przeprowadzonego TP.
Wyniki: W grupie kontrolnej podczas HM stwierdzono: blok p-k Ic u 2 osób, blok p-k II stopnia (typu Wenckebacha) u 1 osoby, rytm węzłowy u 1 osoby i zahamowanie zatokowe (1,65 s) także u 1 osoby. Wszystkie wymienione zaburzenia wystąpiły w godzinach nocnych. W grupie chorych, podczas HM blok p-k I stopnia wystąpił u 6 pacjentów, rytm węzłowy - u 1 pacjenta, jak i zahamowanie zatokowe (2 s) - także u 1 pacjenta. Zaburzenia rytmu lub przewodzenia obserwowano tylko u chorych z typem mieszanym omdlenia (blok p-k I stopnia 4/16 osób, rytm węzłowy - 1/16 osób i zahamowanie zatokowe - także 1/16 osób) i typem kardiodepresyjnym (blok p-k I stopnia 2/6 osób). Podczas TP stosunkowo najwięcej zaburzeń rytmu wystąpiło w grupie chorych z typem kardiodepresyjnym omdlenia (zahamowanie zatokowe lub blok p-k II/III stopnia w 100% przypadków). U chorych zaś z typem mieszanym podczas omdlenia obserwowano rytm węzłowy (5/16 pacjentów).
Wnioski:Pomiędzy występowaniem zaburzeń rytmu lub przewodzenia p-k w ciągu doby a incydentami omdleń wazowagalnych nie ma istotnej zależności. U niektórych chorych zaburzenia rytmu lub przewodzenia rejestrowane podczas 24-godzinnego badania EKG są różne od występujących w trakcie omdlenia wazowagalnego.