Adenozynotrójfosforan i werapamil w leczeniu napadowego częstoskurczu nadkomorowego u dzieci

Abstract

Cel: Napadowy częstoskurcz nadkomorowy (NCN) u dzieci jest najczęstszą objawową arytmią, a jej występowanie ocenia się na 1:1000-1:250 przypadków. Szczególnie w najmłodszej grupie wieku (noworodki i niemowlęta) szybko występują objawy niewydolności krążenia. Niezwykle istotnym problemem jest dobór bezpiecznego i skutecznego leku przerywającego napad. Celem pracy była ocena skuteczności adenozynotrójfosforanu (ATP) i werapamilu w przerywaniu NCN u dzieci. Badaniami objęto 100 pacjentów (w wieku od 1 doby do 18 lat) hospitalizowanych z powodu napadowego częstoskurczu nadkomorowego w Klinice Kardiologii Instytutu "Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka".
Materiał i metody: W zależności od stosowanego leku do przerywania napadów częstoskurczu nadkomorowego [ATP (50 dzieci): grupy A oraz werapamil (50 dzieci): grupy B] i typu częstoskurczu wyodrębniono 10 grup: grupy A1 i B1 - częstoskurcz nawrotny przedsionkowo-komorowy z udziałem drogi dodatkowej bez cech preekscytacji (utajony zespół WPW); grupy A2 i B2 - częstoskurcz nawrotny przedsionkowo-komorowy w przebiegu zespołów preekscytacji: WPW, LGL, Mahaima (9 dzieci - częstoskurcz ortodromowy, 4 orto- i antydromowy, 1 dziecko - antydromowy); grupy A3 i B3 - częstoskurcz nawrotny przedsionkowo-komorowy węzłowy typ I; grupy A4 i B4 - częstoskurcz nawrotny z długim RP' (przedsionkowo-komorowy z udziałem wolnoprzewodzącej drogi dodatkowej lub przedsionkowo-komorowy węzłowy typ II); grupy A5 i B5 - częstoskurcz przedsionkowy ektopowy.
Wyniki: W grupie A1 (18 dzieci) napad częstoskurczu przerwano u 14 (78%), a w grupie B1 (17 dzieci) - u 12 (71%). W grupie A2 (14 dzieci) napad przerwano u 12 (86%), a w grupie B2 (17 dzieci) - u 11 (65%). W grupie A3 (9 dzieci) napad przerwano u wszystkich pacjentów (100%), a w grupie B3 (7 pacjentów) - u 6 (86%). W grupie A4 (4 dzieci) przerwano napad u 2 (50%) i w grupie B4 również u 2 (50%). W grupie A5 (5 dzieci) ATP nie przerwał napadu u 5 dzieci (0%), natomiast w grupie B5 (5 dzieci) napad przerwano u 3 (60%). Nie stwierdzono groźnych dla życia powikłań po podaniu ATP, natomiast po podaniu werapamilu u 2 noworodków i 1 dziecka leczonego beta-blokerami wystąpiło zatrzymanie krążenia. Nie stwierdzono znamiennych różnic pomiędzy skutecznością ATP i werapamilu w przerywaniu NCN u dzieci.
Wnioski: ATP jest lekiem skutecznym, bezpiecznym i powinien być stosowany z wyboru w przerywaniu napadów częstoskurczu nadkomorowego u dzieci.