Zespół WPW z obecnością dwóch szlaków przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Trudności diagnostyczne i terapeutyczne

Abstract

Materiał i metody: Chora w 62 rż., u której napady częstoskurczu przedsionkowo-komorowego występują od 20 lat, bez utrat przytomności, z udokumentowanym nawrotnym częstoskurczem p-k (AVRT) i epizodami migotania przedsionków. W standardowym zapisie EKG obecne cechy preekscytacji - diagnozowane wcześniej jako zespół WPW. Leczona wieloma lekami antyarytmicznymi, a w ostatnich miesiącach sotalolem 240 mg/24 h. Skierowana na oddział w celu wykonania badania elektrofizjologicznego i elektrycznej ablacji podłoża zaburzeń rytmu.
Wyniki: W czasie badania elektrofizjologicznego ujawniono obecność dodatkowego szlaku (AP) przedsionkowo-komorowego w obszarze przegrodowymtylnym, który przewodził w kierunku zstępującym i w kierunku wstecznym (refrakcja - 340 ms). Po wykonaniu ablacji AP stwierdzono przewodzenie przez inny dodatkowy szlak - zlokalizowany w pobliżu pęczka Hisa i okresie refrakcji w kierunku zstępującym 640 ms, natomiast 360 ms w kierunku wstecznym. Preekscytacja ustępowała w czasie stymulacji prawego przedsionka o częstości 80/min oraz w czasie spontanicznego przyspieszenia zatokowego. Stosując elektryczną ablację, uszkodzono drugi szlak p-k.
Wnioski: Chora stanowi przykład, w którym nawet wyzwolenie napadu migotania przedsionków nie ujawniło drugiego szlaku przewodzącego z przedsionków do komór.