Analiza zmienności objętości wyrzutowej serca u osób z chorobą wieńcową

Abstract

Wstęp: Wpływ autonomicznego układu nerwowego na objętość wyrzutową serca u chorych na chorobę wieńcową (CAD) nie został jeszcze dobrze udokumentowany. Stwierdzono, że obniżenie wpływu aktywności przywspółczulnej na serce koreluje z zaawansowaniem miażdżycy tętnic wieńcowych i jest objawem wzrostu ryzyka zgonu w chorobie wieńcowej oraz ulega zmianom po inwazyjnym leczeniu zwężenia tętnic wieńcowych.
Cel pracy: Celem pracy jest wyjaśnienie, czy widmo mocy zmienności objętości wyrzutowej u chorych z CAD ulega zmianom przed operacyjnym przęsłowaniem tętnic wieńcowych (CABG) i po nim.
Materiał i metody: Chorych badano w pozycji leżącej oraz stojącej. Rejestrowano EKG i zmianę impedancji przez 600 sekund w każdej pozycji z kontrolowaną częstością 15 oddechów na minutę. Procedurę określono jako aktywny test ortostatyczny. Analiza widmowa objętości wyrzutowej serca została dokonana za pomocą szybkiej transformaty Fouriera. Zmienność objętości wyrzutowej oceniano w pasmach częstotliwości stosowanych rutynowo do oceny zmienności rytmu zatokowego. Wyliczono moc całkowitą zmienności objętości wyrzutowej, moc w zakresie niskich częstotliwości - LF (0,05-0,15 Hz) oraz wysokich częstotliwości - HF (0,15-0,5 Hz), wyliczono stosunek LF/HF. Identyczna procedura badania została dokonana w dzień przed i w sześć tygodni po CABG.
Wyniki: W trakcie testu ortostatycznego przed CABG objętość wyrzutowa uległa istotnemu obniżeniu - z 99 ml do 76,1 ml (p = 0,005), a czas trwania cyklu serca uległ skróceniu. Jednak nie nastąpiła żadna istotna zmiana w obrazie spektralnym mocy zmienności objętości wyrzutowej. Znamienne zmiany parametrów zmienności objętości wyrzutowej obserwowano w trakcie testu ortostatycznego u chorych badanych w sześć tygodni po skutecznej rewaskularyzacji serca. W trakcie testu ortostatycznego istotnie zmalała moc całkowita zmienności objętości wyrzutowej, zmalały składowe mocy w paśmie LF (p < 0,001) oraz HF (p < 0,03). Stosunek mocy LF/HF nie uległ zmianie. Zaobserwowano również, podobnie jak w teście pionizacji przed CABG, istotne zmniejszenie objętości wyrzutowej (p < 0,04) oraz skrócenie cyklu serca w pozycji stojącej (p < 0,001).
Wnioski: Aktywne obciążenie ortostatyczne może być prostym testem do oceny spektralnej zmienności objętości wyrzutowej serca u chorych przed i po rewaskularyzacji tętnic wieńcowych. Kliniczna, a szczególnie prognostyczna wartość tych zmian, wymaga dalszych badań.