Ustawiczny częstoskurcz komorowy u chorego po zawale serca, opanowany farmakoterapią

Abstract

Przedstawiamy przypadek 42-letniego mężczyzny po przebytym zawale serca, hospitalizowanego z powodu ustawicznego częstoskurczu komorowego, przebiegającego z objawami zespołu małego rzutu, skutecznie opanowanym skojarzonym leczeniem antyarytmicznym amiodaronem i prokainamidem. Z uwagi na samoistne nawracanie rytmu zatokowego nie wykonano kardiowersji elektrycznej. Zaburzenia hemodynamiczne zostały opanowane dzięki intensywnemu leczeniu kompensującemu układ krążenia i zwolnieniu częstości częstoskurczu komorowego z 180/min do 100–130/min. Skuteczne opanowanie częstoskurczu komorowego nastąpiło po dołączeniu do amiodaronu prokainamidu. Zaobserwowano stopniową poprawę stanu chorego. Na proponowane badanie koronarograficzne chory nie wyraził zgody. Wypisano go do domu w stanie dobrym z zaleceniem stałego przyjmowania amiodaronu i prokainamidu. W 18 miesięcy po hospitalizacji odstawiono prokainamid. W kontrolnym badaniu wysiłkowym i holterowskim nie stwierdzono progresji arytmii.