Wstęp: Dyspersja odstępu QT (QTd), tj. różnica pomiędzy najdłuższym a najkrótszym odstępem QT 12-odprowadzeniowego EKG, jest obecnie proponowana jako wskaźnik zagrożenia nagłym zgonem sercowym (SCD). Wiadomo, że SCD występuje znacznie częściej u mężczyzn, pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CHD) oraz u osób starszych.
Cel pracy: Celem przeprowadzonych badań była pośrednia ocena wartości QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD poprzez porównanie wartości QTd w zależności od płci, wieku oraz obecności CHD.
Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 245 chorych oraz 44 zdrowych ochotników. W grupie A (245 chorych) oceniono zależność wartości QTd od wieku. Porównano QTd w grupach CHD (150 chorych) i N (97 osób bez strukturalnych chorób serca) oraz osobno u kobiet i mężczyzn obu grup. Obliczeń QTd dokonywano ręcznie ze standardowych 12-odprowadzeniowych EKG, zapisywanych przy przesuwie papieru 50 mm/s.
Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupą CHD i grupą N (QTd odpowiednio 44 ± 18 ms i 46 ± 17 ms; p > 0,1), jak również pomiędzy kobietami i mężczyznami z grupy CHD (QTd odpowiednio 40 ± 15 ms i 45 ± 18 ms; p > 0,1) i grupy N (QTd odpowiednio 45 ± 16 ms i 46 ± 17; p > 0,1). Nie stwierdzono istnienia zależności pomiędzy QTd a wiekiem w grupie A.
Wnioski: Brak istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupami CHD i N, jak również pomiędzy płciami w obu badanych grupach, a także brak wzrostu wartości QTd z wiekiem zdaje się podawać w wątpliwość wartość QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD.