Vol 9, No 2 (2002): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2002-02-01
Ocena dyspersji odstępu QT i skorygowanej dyspersji odstępu QT u chorych z ostrym zawałem serca leczonych i nieleczonych trombolitycznie
Folia Cardiol 2002;9(2):101-107.
Abstract
Wstęp: Badanie dyspersji odstępu QT jest uznaną nieinwazyjną metodą
oceny zagrożenia wystąpienia groźnych zaburzeń rytmu serca. Celem pracy była ocena
dyspersji odstępu QT (QTd) i skorygowanej dyspersji odstępu QT (QTdc) u chorych
z ostrym zawałem serca, z uwzględnieniem jego lokalizacji, stosowanego leczenia
i uzyskanego udrożnienia tętnic wieńcowych.
Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 90 chorych (56 mężczyzn, 34 kobiet) w wieku 40-84 lat, leczonych na ostry zawał serca. Standardowy 12-odprowadzeniowy elektrokardiogram wykonywano przy przyjęciu pacjentów do szpitala, a następny po 3 godzinach od rozpoczęcia leczenia. Do dalszej obserwacji wykorzystywano elektrokardiogramy w 2., 3., 4. i 5. dobie pobytu chorych. Chorych kwalifikowano do jednej z 6 grup. Grupę I stanowiło 16 chorych z zawałem ściany dolnej, leczonych trombolitycznie, z uzyskaniem cech udrożnienia tętnicy dozawałowej. Do grupy II należało 22 chorych z zawałem ściany dolnej, leczonych trombolitycznie, bez cech udrożnienia; grupę III - 11 pacjentów z zawałem ściany dolnej, nieleczonych trombolitycznie, grupę IV - 12 osób z zawałem ściany przedniej, leczonych trombolitycznie, z uzyskaniem cech udrożnienia; grupę V - 15 chorych z zawałem ściany przedniej, leczonych trombolitycznie, bez cech udrożnienia; grupę VI - 14 chorych z zawałem ściany przedniej, nieleczonych trombolitycznie. Grupę kontrolną tworzyło 15 zdrowych osób, w wieku 27- 64 lat.
Wyniki: Wyniki badań przedstawiono w tabelach 1 i 2.
Wnioski: U chorych z tworzącym się zawałem serca, niezależnie od jego lokalizacji, wartości QTd i QTdc są zwiększone. Skuteczne leczenie trombolityczne powoduje zmniejszenie QTd i QTdc u chorych z ostrym zawałem ściany przedniej serca, czego nie obserwowano u chorych z ostrym zawałem ściany dolnej serca. U pacjentów z ostrym zawałem serca nieleczonych trombolitycznie, w pierwszych 48 godzinach zawału ściany przedniej QTd i QTdc ulegają zwiększeniu, natomiast u chorych z zawałem ściany dolnej QTd i QTdc zmniejszały się w czasie od 3 godzin do 5. doby po jego wystąpieniu.
Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 90 chorych (56 mężczyzn, 34 kobiet) w wieku 40-84 lat, leczonych na ostry zawał serca. Standardowy 12-odprowadzeniowy elektrokardiogram wykonywano przy przyjęciu pacjentów do szpitala, a następny po 3 godzinach od rozpoczęcia leczenia. Do dalszej obserwacji wykorzystywano elektrokardiogramy w 2., 3., 4. i 5. dobie pobytu chorych. Chorych kwalifikowano do jednej z 6 grup. Grupę I stanowiło 16 chorych z zawałem ściany dolnej, leczonych trombolitycznie, z uzyskaniem cech udrożnienia tętnicy dozawałowej. Do grupy II należało 22 chorych z zawałem ściany dolnej, leczonych trombolitycznie, bez cech udrożnienia; grupę III - 11 pacjentów z zawałem ściany dolnej, nieleczonych trombolitycznie, grupę IV - 12 osób z zawałem ściany przedniej, leczonych trombolitycznie, z uzyskaniem cech udrożnienia; grupę V - 15 chorych z zawałem ściany przedniej, leczonych trombolitycznie, bez cech udrożnienia; grupę VI - 14 chorych z zawałem ściany przedniej, nieleczonych trombolitycznie. Grupę kontrolną tworzyło 15 zdrowych osób, w wieku 27- 64 lat.
Wyniki: Wyniki badań przedstawiono w tabelach 1 i 2.
Wnioski: U chorych z tworzącym się zawałem serca, niezależnie od jego lokalizacji, wartości QTd i QTdc są zwiększone. Skuteczne leczenie trombolityczne powoduje zmniejszenie QTd i QTdc u chorych z ostrym zawałem ściany przedniej serca, czego nie obserwowano u chorych z ostrym zawałem ściany dolnej serca. U pacjentów z ostrym zawałem serca nieleczonych trombolitycznie, w pierwszych 48 godzinach zawału ściany przedniej QTd i QTdc ulegają zwiększeniu, natomiast u chorych z zawałem ściany dolnej QTd i QTdc zmniejszały się w czasie od 3 godzin do 5. doby po jego wystąpieniu.
Keywords: zawał sercadyspersja odstępu QT
