Wpływ aktywności życiowej chorego na wartość rokowniczą zmienności rytmu serca u chorych po przebytym zawale serca

Abstract

Wstęp: Badania kliniczne wykazały, że krótkookresowa analiza zmienności rytmu serca (HRV) może być przydatną metodą oceny rokowania u chorych po przebytym zawale serca. Celem pracy była ocena wpływu aktywności życiowej w czasie rejestracji EKG na wartość rokowniczą HRV.
Materiał i metody: W grupie 178 chorych po przebytym zawale serca wykonano analizę 4 parametrów HRV w 5-minutowych fragmentach EKG, zarejestrowanych w nocy, podczas dziennego odpoczynku i w czasie aktywności fizycznej. Za pomocą analizy regresji Coxa oceniono zależność między poszczególnymi parametrami HRV a ogólną śmiertelnością chorych.
Wyniki: Podczas obserwacji prospektywnej przez okres 41 ± 18 miesięcy zmarło 46 chorych. Moc widma niskich częstotliwości w godzinach nocnych była najlepszym, niezależnym od frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz płci i wieku badanych osób, wskaźnikiem ogólnej śmiertelności chorych (ryzyko względne 3,12; p < 0,001). W czasie dziennego odpoczynku obniżenie wartości każdego z parametrów HRV było istotnie powiązane ze zgonami, natomiast pomiary HRV z fragmentów EKG zarejestrowanych podczas aktywności fizycznej nie były przydatne w przewidywaniu zgonów.
Wnioski: Wartość rokownicza krótkookresowej analizy HRV zależy od rodzaju aktywności życiowej podczas rejestracji EKG. Zależność tę należy uwzględnić przy wyborze fragmentów EKG do krótkookresowej analizy HRV. (Folia Cardiol. 2003, 10: 45–51)